Blijkbaar waren we als Vlamingen erg populair in Roemenië want we komen uitgebreid in beeld tijdens het TV-nieuws tijdens de projectmeeting in Roemenië. De commentaren zijn in het Roemeens, dus ze kunnen ons laten vertellen wat ze zelf willen uiteraard. Maar we zijn er toch fier op. Crea in Sint-Janshof trekt duidelijk de aandacht!
donderdag 26 mei 2011
vrijdag 20 mei 2011
Slechts een begin
De laatste meeting in Rimini luidde het einde van ons Comeniusproject in. We hebben de voorbije 2 jaren hard gewerkt, met vallen en opstaan weliswaar, maar we kunnen zeker stellen dat we een serieuze vooruitgang hebben geboekt.
De website is gevuld geraakt met materiaal en de aanmaak van dit materiaal heeft er ook toe geleid dat in onze school de start gemaakt is voor een databank met tips en praktijkvoorbeelden.
We hebben onze ogen de kost gegeven, kunnen vergelijken met andere partners om dan te concluderen dat we het ook nog niet zo slecht aanpakken in onze eigen school. We hebben ons ook vragen gesteld voor de toekomst. Waar willen we naartoe? Tot waar kunnen we gaan? Waar eindigt het voor ons?
Zo is dit project geen eind, maar slechts een begin van een proces dat we in onze school verder moeten zetten. Laat die databank maar groeien en vooral ... laat ons nadenken over onze toekomst!
De website is gevuld geraakt met materiaal en de aanmaak van dit materiaal heeft er ook toe geleid dat in onze school de start gemaakt is voor een databank met tips en praktijkvoorbeelden.
We hebben onze ogen de kost gegeven, kunnen vergelijken met andere partners om dan te concluderen dat we het ook nog niet zo slecht aanpakken in onze eigen school. We hebben ons ook vragen gesteld voor de toekomst. Waar willen we naartoe? Tot waar kunnen we gaan? Waar eindigt het voor ons?
Zo is dit project geen eind, maar slechts een begin van een proces dat we in onze school verder moeten zetten. Laat die databank maar groeien en vooral ... laat ons nadenken over onze toekomst!
dinsdag 10 mei 2011
Presenteren
We worden er goed in, in presenteren. Voor de allerlaatste meeting hadden we enkele pareltjes voorbereid. We laten jullie graag meegenieten.
Social skills in training level 1
View more presentations from Comenius Sint-Janshof
Social skills in training level 2
View more presentations from Comenius Sint-Janshof
Social skills in training level 3
View more presentations from Comenius Sint-Janshof
Rimini final questions
View more presentations from Comenius Sint-Janshof
zaterdag 7 mei 2011
vrijdag 6 mei 2011
The end
De dag startte even zonnig als de vorige. De lekkere gelato van gisteren in het achterhoofd houdend vatten we de tocht naar de school aan voor de laatste presentaties, evaluaties, vragen, filmpjes en zo meer. Een dag waar heel wat woorden aan te pas zouden komen dus. We zagen op het computerscherm dat de buitentemperatuur in stijgende lijn ging, maar we lieten het niet aan ons hart komen. Tijdens de middagpauze werden we getrakteerd op een stuk pizza, waarna we nog een namiddagje door gingen met presenteren, vragen oplossen en evalueren.
Traditioneel werd de meeting afgesloten met het uitwisselen van presentjes. Op dat moment realiseerden we ons ook dat het de laatste keer was dat we mekaar in real life zouden ontmoeten. sommigen onder ons legden deze legden deze laatste samenkomst nog snel vast op GSM-film met als hoogte punt en slotbeeld een close-up van zichzelf. Een groepsfoto genomen door een fotograaf met enorm veel oog voor de belichting (zie onderaan) en een dankwoordje van Giovanni betekenden het einde van deze vergaderdag.
Moe maar voldaan trokken we nog even het centrum in om enkele nieuwe ijssmaken te proeven. De fragola, nocciole en de extra fondant scoorden de hoogste punten! Er werden nog enkele souvenirs en nieuwe lippenstift aangekocht (Stallie happy) met de belofte dat deze NIET in de handbagage werden vervoerd richting België.
Dadelijk trekken we nog even richting kust om gezellig samen met de Roemenen het laatste avondmaal te verorberen en wat te keuvelen. Daarna pakken we onze valies in zodat we morgen op ons gemak richting Bologna kunnen sporen.
Ciao!
Traditioneel werd de meeting afgesloten met het uitwisselen van presentjes. Op dat moment realiseerden we ons ook dat het de laatste keer was dat we mekaar in real life zouden ontmoeten. sommigen onder ons legden deze legden deze laatste samenkomst nog snel vast op GSM-film met als hoogte punt en slotbeeld een close-up van zichzelf. Een groepsfoto genomen door een fotograaf met enorm veel oog voor de belichting (zie onderaan) en een dankwoordje van Giovanni betekenden het einde van deze vergaderdag.
Moe maar voldaan trokken we nog even het centrum in om enkele nieuwe ijssmaken te proeven. De fragola, nocciole en de extra fondant scoorden de hoogste punten! Er werden nog enkele souvenirs en nieuwe lippenstift aangekocht (Stallie happy) met de belofte dat deze NIET in de handbagage werden vervoerd richting België.
Dadelijk trekken we nog even richting kust om gezellig samen met de Roemenen het laatste avondmaal te verorberen en wat te keuvelen. Daarna pakken we onze valies in zodat we morgen op ons gemak richting Bologna kunnen sporen.
Ciao!
donderdag 5 mei 2011
Een dag vol leuke verrassingen
Nadat we gisterenavond weer aangekomen waren in het hotel vonden we het wel de moeite waard om over te gaan tot een nachtspel. Dat hadden we immers nog niet gehad tijdens ons project! Doel van het spel: Zoek de portefeuille van An. Hierbij schakelden we volgende medespelers in: de kamergenoten Caroline en Inge, An zelf en het personeel van hotelbalie (een rijpe 70-jarige). Vermits we er niet in slaagden dit doel te bereiken besloten we over te stappen op een ander level: organiseer reispapieren voor An en voorkom misbruik van verdwenen documenten. Hierbij hadden we andere medespelers nodig. We konden rekenen op Google, DOCstop, CARDstop, de Italiaanse partners, Marc en het Belgische consulaat in Bologna. Omdat we volop voor de overwinning wilden gaan begonnen we de dag erg vroeg met een ontbijt om 6.45 uur. Daar kregen we echter een ongelooflijke voorzet die ons recht naar ons doel leidde: de ontbijtzaal was niet gekuist, dus de portefeuille lag nog steeds waar we hem hadden achtergelaten: onder de ontbijttafel. Dan maar over naar het echte programma van de dag!
Voor dag en dauw namen we de trein naar Bologna om aan de universiteit een gesprek aan te gaan met professor Angelo Errani, dé specialist wat betreft 'special needs education' in Italië. Hij vertelde vol lof over de meerwaarde van inclusie. Vroeger werkte men in Italië ook met scholen voor buitengewoon onderwijs. Deze grote scholen waren ingericht per type handicap en lagen verspreid over het ganse land. Leerlingen konden niet anders dan er op internaat gaan omwille van de afstanden. In 1977 is men overgschakeld op inclusie. Per 40 leerlingen zijn er 3 leerkrachten en 1 special needs leerkracht. De leerlingen worden vaak verdeeld in 2 groepen van 20 leerlingen en er zijn dan telkens 2 leerkrachten die een groep begeleiden. Op deze manier moet het bij ons ook wel lukken dachten we, maar we vermoeden dat de plannen rond leerzorg niet echt in deze omkadering voorzien.
Tussendoor dachten we even gauw koffie uit de universiteitsautomaat te halen vermits ons nachtspel en het vroege opstaan toch wel sporen nalieten. Italiaans blijkt niet onze sterkste kant te zijn, want we zijn erin geslaagd om na een foute koffiekeuze het toevoegen van wat warm water volledig te laten mislukken met een eigenaardig resultaat in de automaat tot gevolg. Maar goed, we hadden iets bemachtigd dat op koffie leek!
Na het debat met de professor zorgden de Italianen ervoor dat de man in kwestie ook een beetje zicht kreeg op het project. Een babbeltje over de Belgische situatie leerde ons dat de man familie had in België en hij dus eigenlijk wel wat op de hoogte was van het Belgische onderwijssysteem. Na onze babbel gingen we nog even op pad om de honneurs waar te nemen op een congres waar een andere professor graag even de handjes wilde schudden. Ondertussen konden we een hapje mee eten van het congresbuffet.
Op onze terugweg richting station stopten we voor een troostprijs: An trakteerde het spelteam op een ijsje. Perfect wat we nodig hadden. We wierpen nog een snelle blik op enkele Bolognese architecturale schoonheden en besloten zaterdag onze reis af te sluiten met een grondigere studie. Op de trein eiste de korte nacht zijn tol en vielen de ogen even toe. Aangekomen in Rimini was het opfris-, blog- en fototijd. Fris en monter zoeken we dadelijk een hapje eten in de buurt met hopelijk het vooruitzicht op een nacht met iets meer uren slaap dan de vorige!
Voor dag en dauw namen we de trein naar Bologna om aan de universiteit een gesprek aan te gaan met professor Angelo Errani, dé specialist wat betreft 'special needs education' in Italië. Hij vertelde vol lof over de meerwaarde van inclusie. Vroeger werkte men in Italië ook met scholen voor buitengewoon onderwijs. Deze grote scholen waren ingericht per type handicap en lagen verspreid over het ganse land. Leerlingen konden niet anders dan er op internaat gaan omwille van de afstanden. In 1977 is men overgschakeld op inclusie. Per 40 leerlingen zijn er 3 leerkrachten en 1 special needs leerkracht. De leerlingen worden vaak verdeeld in 2 groepen van 20 leerlingen en er zijn dan telkens 2 leerkrachten die een groep begeleiden. Op deze manier moet het bij ons ook wel lukken dachten we, maar we vermoeden dat de plannen rond leerzorg niet echt in deze omkadering voorzien.
Tussendoor dachten we even gauw koffie uit de universiteitsautomaat te halen vermits ons nachtspel en het vroege opstaan toch wel sporen nalieten. Italiaans blijkt niet onze sterkste kant te zijn, want we zijn erin geslaagd om na een foute koffiekeuze het toevoegen van wat warm water volledig te laten mislukken met een eigenaardig resultaat in de automaat tot gevolg. Maar goed, we hadden iets bemachtigd dat op koffie leek!
Na het debat met de professor zorgden de Italianen ervoor dat de man in kwestie ook een beetje zicht kreeg op het project. Een babbeltje over de Belgische situatie leerde ons dat de man familie had in België en hij dus eigenlijk wel wat op de hoogte was van het Belgische onderwijssysteem. Na onze babbel gingen we nog even op pad om de honneurs waar te nemen op een congres waar een andere professor graag even de handjes wilde schudden. Ondertussen konden we een hapje mee eten van het congresbuffet.
Op onze terugweg richting station stopten we voor een troostprijs: An trakteerde het spelteam op een ijsje. Perfect wat we nodig hadden. We wierpen nog een snelle blik op enkele Bolognese architecturale schoonheden en besloten zaterdag onze reis af te sluiten met een grondigere studie. Op de trein eiste de korte nacht zijn tol en vielen de ogen even toe. Aangekomen in Rimini was het opfris-, blog- en fototijd. Fris en monter zoeken we dadelijk een hapje eten in de buurt met hopelijk het vooruitzicht op een nacht met iets meer uren slaap dan de vorige!
Abonneren op:
Posts (Atom)