Stress, sneeuw en (eetbare!) Sinterklaas! This must be Belgium!

Zondagavond en het zit er op het tweede study-visit aan België! Het waren vijf goed gevulde dagen! Dagen die hebben geprobeerd voor onze Comenius-partners in te vullen met bezoeken die hen hopelijk weer wat 'wijzer' hebben gemaakt.

Zo gingen we naast een kijkje te nemen in onze eigen school ook op bezoek in het Scheppers-instituut waar er aantal leerling met de diagnose ASS 'gewoon' les volgen. Zakten we af naar het Binnenhof te Gent waar een enthousiaste Marieke ons rondleidde en al onze vragen probeerde te beantwoorden. En tot slot mochten we ook op bezoek in 'Autigone' en 'Huis 3' waar we gastvrij werden onthaald door Sanne en Bart.

Uit de vele reacties en vragen ondervonden we dat ons voorziene programma zeker in de smaak bleek te vallen. En ook tijdens de eerder informele momenten waren de meeste partners enorm geïnteresseerd in vele dingen. De educatieve 'boost' hebben ze dan ook zeker en vast gekregen.

We wandelden ook door de vele sneeuwdecors waarmee we deze dagen werden geconfronteerd. Sommigen dachten even dat ze eerder ergens in Oostenrijk of Duitsland op bezoek waren. Het is natuurlijk eens iets anders Gent, Mechelen of Brussel bedekt met een laagje wit. Gelukkig was er nog warme chocolademelk met of zonder een extra laag slagroom om het terug warm te krijgen. Sinterklaas liepen we ook regelmatig tegen het lijf en in de meeste gevallen was hij eetbaar!

Culinair scoorden we zeker en vast! De frieten met of zonder mayonaise, het lekkere belegde brood, een lunch in een kerk (bezoek Gent), chocolade (altijd en overal!), koekjes in alle smaken en vormen, een goed stuk gebakken vlees, pralines en macarons om je vingers van af te likken, een Luikse wafel, een biolunch, de echte cuberdons, een Kriek, Hoegaarden, Leffe, Duvel of Gouden Carolus,..... Dit alles en nog veel meer viel echt wel in de smaak bij onze gasten!

Gastheer of gastvrouw zijn voor een bende Comeniuspartners is een uitdaging omdat het toch altijd een gok is. We hebben veel juist gegokt deze keer. En we hebben dan ook van vele 'happy faces' mogen genieten. Soms stak de vermoeidheid wel eens de kop op. Want er zijn toch een pak dingen waar je extra aan hoort te denken en het weer (op dat vlak hadden we misschien eerst wat eieren naar de Clarissen moeten brengen! ) dat zorgde toch ook voor wat extra stress.

Maar als je dan op heel onverwachte momenten een extra schouderklopje, knipoog of compliment krijgt dan doet dit enorm veel deugd. Wat ons enorm veel deugd deed was om anderen onder invloed te zien van Comenius. Dit zat soms in heel kleine dingen. Een kleine greep uit de vele bijzondere momenten die we hebben mogen aanschouwen bij anderen:

-een 'stressy' collega een paar uren vervangen
-boodschappen doen voor de winterbarbecue
-je klasdeur even open zetten
-lekkere versnaperingen bakken voor bij de koffie of thee
-chauffeur willen zijn om mensen veilig van punt a naar punt b te brengen
-een mooi aandenken in mekaar steken waarmee ze op een ander mee kunnen uitpakken (Ivo, you rock!)
-eens aanschuiven aan tafel met collega's voor een interessante babbel
-het dekken van tafels en klaarzetten van lokalen
-een rondleiding geven in de school waarbij vooral Veerle en Ine met alle eer mochten gaan lopen!
-eens durven een andere taal te spreken ook al vrees je af te gaan als een gieter
-samen het glas te heffen op de grensoverschrijdende vriendschap
-proberen je talenkennis uit te breiden en zelf een woordje Turks of Iers te praten
-gids te zijn in je eigen land, stad, school of klas
-nieuwe vriendschappen die tot stand kwamen en misschien het begin zijn van iets bijzonders!
-en nog veel meer ....

Gasten ontvangen is dan ook altijd een beetje anders dan gast zijn. Het brengt een beetje meer stress met zich mee. Maar dankzij het vele werk dat vele van jullie soms achter de schermen leverden kijken wij met het Comeniusteam dan ook terug op een zéér geslaagde week! Hierbij willen we dan ook iedereen van harte bedanken want zonder jullie bijdrage hadden wij dit nooit kunnen doen!!!! Collega's u bent goud waard!

En het laatste woord wensen we dan ook aan onze uitermate dankbare Comeniuspartners te geven: 'go raibh maith agat', 'teşekkür ederim', 'mulţumesc', 'grazie'!

Foto's Turkije

Eindelijk zijn alle foto's verzameld en kan je ze bekijken in deze voorstelling.
De foto's met leerlingen komen achter gesloten deuren op Smartschool.

Stallie, doe iets!

Zo begon de laatste meetingdag in Turkije.  De vermoeidheid slaat toe waardoor de domste dingen, zoals het openen van de deur naar de toiletten, niet meer lukken.
Alweer stapten we op ons busje voor een stevige reis naar Manisa.  Daar bezochten we een centrum voor autisme: OCEM.  Je kan het centrum vergelijken met een klein dorpje.  In een weidse vlakte tussen enkele bergen staan enkele gebouwen.  In deze gebouwen vinden we een veelheid van zaken terug: kleuterklassen, lokalen voor 7- tot 15-jarigen, werkateliers voor 15-plussers.  Verder zagen we ook een serre, een voetbalveld, een sporthal in aanbouw, een aula, ...  Het hele centrum kwam tot stand door (dit klinkt onvoorstelbaar, ik weet het) Caritas International.  De katholieke organisatie financierde een moslim organisatie.  Mooi gebaar toch, niet waar?  Een andere weldoener is Mehmet Okur, een Turks bekend basketbalspeler.

Op het terrein liepen ook enkele honden en katten rond en werkte men met paarden.  Ook een zwembad behoorde tot de standaarduitrusting.  We bezochten een hout-metaalatelier waar men allerlei zaken fabriceerde gemaakt van resten.  Recyclage is een steeds weerkerend thema in dit centrum.  Verder werden ook hier alweer de plastic schoenbeschermers gemaakt die in de hele regio op veel plaatsen gebruikt worden.
Na de heel erg interessante rondleiding keuvelden we nog wat na bij uiteraard een tasje Turkse thee.  Daarna weer de bus op richting Manisa centrum voor een echte Turkse Kebap.  De onze lijkt er niet eens op van ver!  Nog even de lokale winkeltjes bezoeken en dan alweer de bus op voor de terugrit naar het hotel.
In het hotel werden we opgewacht door collega's van de gastschool aangevuld met enkele oud-collega's: Bülent en Mahmut.  Ze vergezelden ons tijdens het diner en leerden de groep enkele Turkse dansen aan.

En zo eindigde de laatste meetingdag.  Morgenvroeg staat er hopelijk alweer een busje of iets dergelijks op ons te wachten zodat we op de luchthaven geraken.  Om 7 uur vatten we de terugreis aan, een pak ervaringen en indrukken rijker.  Merhaba Turkije!!

Hop on hop off

In elke grote stad kan je de hop on hop off bus nemen om van de ene naar de andere bezienswaardigheid te trekken.  Vandaag hadden onze Turkse partners een bus georganiseerd om van de ene naar de andere school te reizen.  Hoewel het soms leek alsof wij zelf de bezienswaardigheden waren, hebben we toch weer een hoop indrukken opgedaan.

We zijn de dag gestart in het RAM, een soort plaatselijk CLB.  Zij behandelen 450.000 studenten en slagen erin om in een half uur een test af te nemen van studenten waarna ze een rapport opstellen.  Daarna trokken we naar een school voor buitengewoon onderwijs.  In deze school zaten kinderen vanaf 3 jaar. Daarna is er voor elke leeftijd wat wils tot zelfs volwassenen toe. Tijdens een soort volwassenenwerking worden jobvaardigheden bijgebracht.  We sloten ons bezoek daar af met een concert van het schoolkoor.
Na de 'special needs school' waar we nog even tussendoor wat plaatselijke hapjes te verorberen kregen, was er een lunch voorzien (voor zover we dat nog op kregen) in een gewone secundaire school.  Ook daar waren we een enorme attraktie.
Na de lunch trokken we naar het langverwachte rehabilitation center.  Logopedie kwam er niet echt aan bod, wel veel kiné.  Verder werd er individueel gewerkt aan schoolse vaardigheden.  Na nog meer koekjes bracht de bus ons naar het hotel voor de projectmeeting.  We bespraken nog enkele details over de website die nu trouwens zeer vlot werkt en we stelden enkele deadlines.  We regelden nog wat praktische zaken voor het bezoek aan ons land en besloten daarna dat de dag voldoende gevuld was geweest en onze hoofden wat rust konden gebruiken.

Morgen bezoeken we nog een andere ondersteunende instantie in Manisa en krijgen we ook wat vrije tijd om de souvenirs voor het thuisfront te bemachtigen.  's Avonds hebben we een diner met de collega's van de Turkse partnerschool.  Ook enkele oud-collega's van de school en de oud-directeur die we vorig jaar hebben ontmoet zullen aansluiten.  Het belooft een gezellige avond te worden!

Zaterdagochtend zijn we vroeg uit de veren om de terugreis aan te vatten.  Als alles goed gaat vertrekt onze bus om 7 uur in het hotel en zijn we om 9 uur in de luchthaven.  Om 11 uur gaan we de lucht in en om 13.30 uur landen we weer.  En 's avonds begroeten we jullie, waarschijnlijk heel erg moe, op de fuif.

De foto's zijn aangevuld met enkele kiekjes van vandaag.

Foto's

De eerste foto's staan online!

Klik hier om ze wat trager te bezichtigen.

(School-)Busje komt zo

Dag 1 van het officiële programma zit er op! En we hebben al heel wat gezien, geroken, gevoeld, geproefd en geobserveerd. Eenmaal op de bus met de juiste chauffeur, begonnen we er aan! Na een avontuurlijke (soms dachten we even dat de bus het zou begeven!) rit doorheen het heuvelachtige landschap arriveerden we dan in Koprubasi Ataturk Primary School. De ontvangst was warm en heel hartelijk! Heel het lerarenkorps en vele leerlingen stonden ons op te wachten. De eau de cologne stroomde met de liters en we kregen al snel de eerste 'authentic' lokum te verorberen.
Allemaal heel enthousiaste gezichten en vooral nieuwsgierige blikken. Binnen de kortste keren hadden we de indruk dat het volledige dorp gemobiliseerd was om ons te verwelkomen. We kregen een school te zien waar we soms wel eventjes van schrokken. Om niet te zeggen dat het menig TAC'er een nachtmerrie zou bezorgen. Maar toch waren er weer zo van die heel bijzondere momenten. Een kleine greep uit het assortiment van Turkse onderwijs-impressies:
- 'special needs'-leerlingen zijn eigenlijk niet verplicht om naar school te komen. Ze worden wel enorm gestimuleerd om te komen!
- leerplicht tot 14 jaar! Wat daarna volgt dat is voor morgen!
- dat omwille van de onderwijshervorming de school momenteel heel wat leerkrachten mist om de school draaiende te houden. Maar de kinderen blijven wel komen!
- dat de kinderen ook hier hun schooluniform 'pimpen' met coole opstrijkprentjes of kanten boordjes. En sommigen dragen zelfs een das!
- dat in dit eerder bouwvallig ogende gebouw bijna ieder klaslokaal een 'clever-board' had. Over contrasten gesproken!
- dat ouders van 'special needs'-kinderen maandelijks een financiële bijdrage ontvangen zodat ze het belang inzien van onderwijs!
- dat de afstanden tussen school en thuis niet te onderschatten zijn!
- dat in ieder klaslokaal nog vele prenten van hun geliefde grote hervormer 'Ataturk' hangen.
- ....

Daarnaast zorgden onze Turkse gastheren (vele mannen in het straatbeeld, weinig vrouwen!) en vrouwen er voor dat we de lokale culinaire specialiteiten mochten proeven. We werden menig maal gefotografeerd en dit vooral door de leerlingen zelf! In de meeste klaslokalen werden we opgewacht met de grote glimlach op het gezicht. Werden we achtervolgd met vragen zoals 'Where are you from?' of 'What is your name?'. Kregen we kunstwerkjes overhandigd en zijn we nu ook gevrijwaard van het kwade door het zelfgemaakte armbandje met het beschermende 'evil eye' erin verwerkt.

Als kers op de taart werden we nog door enkele super enthousiaste leerlingen verrast met een mini gitaar concert! Het enthousiasme en de vreugde die daar in een klaslokaal te voelen was en dat vooral van de leerlingen kwam dat deed even de vermoeidheid vergeten.

Dus vandaag vonden we in het onherbergzame Turkije een bijzondere school terug waar kinderen vooral mogen thuiskomen. Het kinderrecht onderwijs wordt hier een heel warm hart toegedragen en ook al zal men pas het komende kalenderjaar weer pas de nodige krachten vinden toch blijven ze er hier nog steeds in geloven!

Ons bedje staat gespreid, we hebben al een keer het thermale water uitgeprobeerd en we gaan nu genieten van een welverdiende nachtrust die wordt opgeluisterd met het zalige rustgevende geluid van krekels! Maar de kans is groot dat we vanavond dus op menig Facebook-pagina te bewonderen zijn!! ;-)))

Turkish Delight

We waren nog maar net terug en nu wenkt onze Turkse partner. Het Comenius-team staat dan ook weer op het punt boarding-kaarten te overhandigen en security controles te ondergaan. Het zal velen wel opgevallen zijn dat er maar twee weken tussen terugkomst van vorige meeting en dit vertrek zitten. Oorspronkelijk zou dit het eerste bezoek van het schooljaar zijn geweest! Maar ja, weet u het nog, een vulkaan gooide wat roet in het eten! En dus ook in de Comenius-planning!

Turkije spreekt zeker velen tot de verbeelding: een zonnige vakantie-bestemming, heerlijk ruikende muntthee, Kebab om je vingers van af te likken,aantrekkelijke buikdanseressen, gezellige badhuizen, mierzoete baklava, rond snuisteren in de lawaaierige soeks waar het naar vele specerijen ruikt en natuurlijk het overheerlijk turks fruit!!! Sommige van deze dingen zullen we zeker ook op deze reis aan een smaak- of belevingstest mogen onderwerpen. Maar...

Het Comenius-team heeft nog andere voorstellingen bij het horen van de naam Turkije. Want het afgelopen jaar hebben onze Turkse partners ons wel een pak verteld over wat er educatief zoal leeft. Wat we ondertussen al uit betrouwbare bron weten is.....

- dat er in Turkije in principe geen leerlingen met ASS zijn/bestaan. Zoals dat met nog een aantal andere dingen het geval is.
- dat er in Turkije een grote onderwijshervorming aan de gang is. Met als gevolg dat wij een pak nieuwe gezichten zullen te zien krijgen.
- dat leerkrachten jarenlang nooit hebben mogen kiezen in welke school en in welke regio ze les mochten geven. (dit is ook nog het geval in sommige landen!)
- dat You-tube nog wel eens geblokkeerd wordt maar dat zelfs de Turkse ministers durven toe te geven dat ze weten hoe ze wel kunnen genieten van het grensoverschrijdende film-kanaal!
- dat er leerkrachten zijn die soms in zes scholen tegelijkertijd les geven om een volle lesrooster bij mekaar te krijgen.
- dat ze opgekleed (kostuum voor de heren en voor de dames een mooi mantelpakje) naar de klas trekken om er les te geven.
- dat onze Kebab, waarvoor wij hier bereid zijn centjes op de toonbank te leggen, in hun ogen niet de 'echte' Kebab is.
- dat ze een uitgesproken mening hebben over het toetreden bij de EU!
- dat ze nog heel veel moeten bijleren maar dit ook bereid zijn te doen.

We nemen dan ook deze keer een pak info/materiaal mee waarmee we deze partner hopen een handje toe te steken. Maar ook wij hopen deze keer wat bij te leren van een totaal andere aanpak. Daarnaast zal onze Turkse gastheer zeker en vast laten proeven van de zo gekende gastvrijheid en gaan we zeker aan de lijve mogen ondervinden wat een echte Kebab is. Mocht er nog wat tijd over zijn dan lopen we ook even het Turks badhuis binnen.

De volgende dagen zenden we dan ook uit vanuit het Turkse Koprubasi! Aan het programma te zien zijn ze daar ginder klaar om ons te ontvangen. We nemen deze keer een PC mee. Mocht er vlot mail-verkeer mogelijk zijn, dan gaat u zeker en vast nog van ons horen.

Alvast bedankt aan alle collega's die weer voor ons willen inspringen!!! U bent gewoonweg fantastisch!

P.S.: En nu maar hopen dat de lokum, baklava en muntthee ook op de vergadertafel staan!! ;-))

Wordle

Wat tot nu toe aan bod kwam ...

Op naar de volgende locatie

Op dinsdag 19 oktober vertrekt alweer een delegatie op Comeniusreis.  Nogal snel na het vorige bezoek zal je zeggen, maar dat hebben we te danken aan de aswolk vorig jaar waardoor de toen geplande reis naar Rimini niet kon doorgaan.

Deze keer trekken we naar Koprubasi, een plaats in het arrondissement Manisa in Turkije.


Meeting Turkije weergeven op een grotere kaart

We hadden wel verwacht dat de Turken ons zouden trakteren op hun ongelooflijke gastvrijheid.  Een eerste blik op het hotel toont ons dat we goed zullen slapen: http://www.lidyatermalotel.com/index/default.aspx  Niet vergeten onze zwemkledij in te pakken zodat we 's avonds nog wat kunnen stomen!

Het zal een zware reis worden.  We vertrekken in Brussel, vliegen dan naar Istanbul en stappen dan over op een ander vliegtuig naar Izmir.  In Izmir wacht Ahmet ons en de anderen op waarna we een rit van 2 uur met een minibusje aanvatten richting hotel.

De afstanden in Turkije zijn erg groot.  De vergaderingen zullen in het hotel plaats vinden zodat we ons alleen moeten verplaatsen voor de bezoeken aan de school en de andere organisaties.  een programma volgt snel!

Een Eindeloze Missie.....

De wasmand puilt weer uit en de camera's worden al gedownload, de eerste souvenirs zijn overhandigd en de post (inclusief de digitale) is ook beantwoord. We zijn terug thuis en dit betekent dan ook terug naar de realiteit.

DUS... geen Nutella-ijsjes meer of tussendoor eventjes naar het zeezicht om diep adem te kunnen halen. Ook niet meer drie, of zelfs maar proberen vijf talen door mekaar te praten. Gedaan van het vliegtuig op de trein te stappen, vervolgens naar de bus te rennen, een taxi in te springen en dan je stevige wandelschoenen aan te trekken om dan nog een paar kilometer te stappen!

Het waren zeker en vast boeiende dagen. Italië heeft zich zeker en vast educatief blootgegeven. Als sinds de jaren 70 geen buitengewoon onderwijs meer en er bestaan zelfs geen psychiatrische instellingen voor jongeren meer. Dat laatste vonden we nog 'vreemder'! Of hebben we dit misschien niet goed begrepen? Medicatie op school? Nog niet echt van doen gehad? Uhm, uhm???

Tijdens een Comeniusproject heb je het voorrecht om eens bij een ander te mogen rondneuzen. Om je blik te mogen verruimen en ideetje te mogen sprokkelen. Het zit hem soms in heel kleine dingen die je brein weer een 'boost' geven. Zelfs bij het verorberen van een groot stuk pizza of een zoete ontbijtkoek kan er soms een lichtje gaan branden.

Toch geeft Comenius geen pasklare antwoorden. Het brengt wel mensen uit de onderwijswereld samen. Met in de hoop dat ze proberen iets te doen met hetgeen dat ze samen ontdekken. Maar samen reizen doorheen het enorm gedifferentieerde educatieve landschap is niet altijd evident en onderweg kom je toch wel regelmatig een hindernis tegen. Soms kan je dan gelukkig terugvallen op de ervaring van andere reisgenoten. Het gebeurt ook wel eens dat jij blijkt degene te zijn waar anderen hulp aan vragen.

In je eigen school is het werk dan ook nooit af. Er zal altijd wel iets zijn dat we moeten anders proberen te doen, aanpassen, verbeteren, innoveren, aanvullen, opstarten, invoeren, testen, integreren, evalueren, verwerken, optimaliseren,.... Een eindeloze lijst van werkwoorden die in thuishoren in het educatieve woordenboekje.

Je deelt dan ook veel in een Comenius-project. En het gaat er niet altijd over rozengeur en maneschijn. Er zijn soms wel eens mensen die ook wel kritische opmerkingen geven en je proberen te doen inzien dat wat jij een goede aanpak vindt wel eens anders ook zou kunnen of mogen. Kritiek krijg je zeker! Je mag er van op aan dat de Belgische aanpak in een Comenius-project niet altijd door iedereen wordt geapprecieerd. Het is meestal het Nationaal Agentschap die hier ons op blijven wijzen!

In een Comenius-project zijn er voorstanders en tegenstanders. Je komt overal mensen tegen die staan te springen om samen de kar te trekken. Maar evenzeer mensen die even liever op de rem willen gaan staan. Zij kijken de kat uit de boom en wachten liever af. Dat hoort er bij omdat dit je in het onderwijs nu net niet over een nachtje ijs kan en mag gaan. Berekende risico's nemen is nu eenmaal de veiligere optie om iets tot een goed einde te kunnen brengen.

Toch hebben we veel gemeen. In ieder land droomt men van een school waar het goed is om samen te werken en leerlingen iets bij te brengen dat voor de rest van hun leven hen mag en kan bijblijven. Een missie die nooit eindigt..... of om dan toch te mogen eindigen met een enkele wijze educatieve woorden van B.F. Skinner: 'Education is what survives when what has been learned has been forgotten'.


P.S.: Voor ons (Lut, Ilse en Caroline) was het een onderwijs-reis die ons naar vele plekken bracht. Eén bijzonder plekje (eentje met stip en heel veel sterretjes) waar we even samen stil waren, was hoog boven de wolken in San Marino (!) terwijl de zon onderging! De'La Dolce Vita'-attitude en de Italiaanse zon hebben we ook uitgepakt! Nu ze nog proberen vast te houden in de komende donkere en koude herfst- en wintermaanden!

Nieuwe materialen

De Comenius boost zet zich door en terwijl de collega's in Rimini de ogen, oren en smaakpapillen de kost geven probeert het thuisfront de website wat aan te dikken.  Kwestie van het goede voorbeeld te geven.
Het vertaalwerk is het moeilijkst, maar tot nu toe slaan we ons er nog doorheen.  De website is aangevuld met een verslagje, de vertaalde intake, een pagina over de bosklassen, een video over het programma pictoselector en een affiche voor de werkomgeving.
Alweer een stap dichter bij de uitwisseling hoop ik!

Dank toch aan de collega's die ginder alweer wat technische gesprekken hebben gevoerd en de digitale problemen de wereld uitgeholpen hebben!

Geniet allemaal mee van http://www.autautaut.com/

Bijzonder Rimini

JOEPIE!!!!! EINDELIJK!!!!! Na meer dan 10 maanden op en af mailen en heel wat diplomatische bochten is er nu de doorbraak waar we echt naar toe werkten: de AUTAUT-site is geoptimaliseerd. Luca, de webmaster, vereerde ons met een persoonlijk bezoekje met vragenrondje. Blij waren we dan ook toen we ,dankzij Inge, onmiddellijk konden zien dat nu de site echt kan wat ze belooft! En met het persoonlijke mailadres van Luca komen nu zeker al veel verder.

Even had het er op geleken dat hij niet zou komen opdagen. Programmawijziging de eerste dag en natuurlijk was het nu net deze sessie die verdween van de agenda. In de plaats kregen ze wel een heel aangrijpende getuigenis van een vader en moeder van een leerling van CEIS.

Voor degenen die het nog niet wisten, is er in Italia geen buitengewoon onderwijs. Iedereen samen uit en samen thuis. Bewonderenswaardig maar het is soms een uitdaging voor velen met niet altijd pasklare antwoorden. Dus ook hier wordt enorm creatief nagedacht. 'Met weinig veel doen', is toch een internationale onderwijsgedachte. Maar 1 leerkracht op 6 leerlingen en dan in heel wat gevallen one-to-one-teaching is en blijft bij ons ondenkbaar!

En eten in een klaslokaal (hygiene?), open schoolpoorten (ontsnappingsgevaar), kiezelsteentjes overal (uitermate geschikt om te gebruiken voor alternatieve doeleinden), hout in plaats van bakstenen (brandgevaar), ... Het zijn maar enkele voorbeelden hoe 'anders' het toch weer is. Soms stonden we er gewoon bij en keken er naar.

Het eventjes allemaal laten inwerken zonder er echt een oordeel over te vellen want 'bijzondere' toestanden geven het Italiaanse onderwijs net wat meer kleur. Om maar te zwijgen over het feit dat alle vrouwelijke leerkrachten met een blauwe werkschort voor de klas staan en de mannelijke collega's dit niet moeten! Discriminatie of het bevestigen van een rollenpatroon?

Na drie dagen reizen zijn we soms ook wel 'lost in translation' en 'lost in "gelato"': Nutella, Smurfenijs, Limencello, Panacotta, Frutta di Bosca,..... En terwijl Stallie hier eindelijk de hotelcomputer in bezit heeft genomen zitten de twee andere ladies naar de zonsondergang te staren op het strand van Rimini.

We hebben vernomen dat heel wat collega's blijkbaar in de ziekeboeg verblijven. Het zal ons dan ook hopelijk in dank worden afgenomen dat we in een van de vele Maria-kappellekes of kerken die we hier op weg naar de Osteria tegenkomen een extra grote kaars zullen aansteken!

P.S.: Werken met em qwerty-toetsenbord is geen sinecure en daarnaast bestaat er in ht Italiaans geen deelteken. Sorry, voor de eventuele gemaakte spellingsfouten. Ondertussen staan hier coole mannen in Italiaans maatpak te wachten op een vrije internetaansluiting!

Eerste nieuws

Een eerste kort bericht uit Rimini!

Ondanks de staking in het Belgische luchtverkeer zijn de Comenius reizigers goed aangekomen op hun bestemming.  We moeten ook niet altijd pech hebben niet waar!
De collega's logeren in dit hotel: http://www.hotelkingrimini.com.  Wifi is beperkt tot 1 computer in een hoekje, dus de strijd om het internet zal hard gespeeld worden.  Voorlopig dus maar een kort verslagje ingetikt door het thuisfront.
In het zuiderse Rimini regent het voorlopig, maar de spumante stond wel koud.  Vanavond komt Laura nog even een bezoekje brengen en kijken of alles onder controle is.  Morgen vat het officiële programma aan.
Je kan er HIER even naar kijken.

Verder wensen we hen een goede reis, een fijne kennismaking met de voorzieningen rond autisme ter plaatse, veel ervaringen en indrukken en uiteraard na de staking een behouden thuiskomst.

Inge

Italy!!! Here we come!

Aangezien de Ijslandse vulkaan deze keer geen roet in het eten blijkt te gooien, mogen we de koffers pakken voor de 'Study-visit' naar Rimini! Een bezoek dat eigenlijk al vorig jaar had moeten plaatsvinden. Maar uitstel is geen afstel dus de komende dagen verblijven we in Rimini!

Toch even een stand van zaken! Een jaar verder en we zijn er nog niet wat betreft het optimaliseren van heel het project. Op papier is het wondermooi! De 'draft' was gewoonweg 'too good to be true'! Want een keer dat je project op de rails staat en de trein is vertrokken dan is er geen weg meer terug. Maar dan begint het echte werk.

Onze vier partners hebben allen hun eigen gewoontes, tradities, schoolbeleid, geschiedenis, persoonlijkheden, culturele eigenheid, werkmethodes, taal, etc Wij ook! En op Europees vlak blijken wij Belgen de reputatie te hebben van harde werkers te zijn maar ook te veel te willen op te korte tijd! Het is tijdens een Comenius-project dat je dan dit ook mag ervaren. Wat zo simpel en evident lijkt, is het niet!

Dus ja, de website is nog niet het gedroomde educatieve 'tool' waar we zo van dromen. Iets dat we echt wel willen omzetten in de realiteit. Wees gerust! Heel wat partner-scholen hebben de afgelopen maanden zeker en vast materiaal voor de website geproduceerd maar ze is gewoon nog niet toegankelijk voor allen. Moesten we het met een druk op de toets kunnen oplossen dan hadden we er al lang op geduwd.

Maar we geven niet op!! We blijven proberen! En geduld hebben we nog met hopen! Duimen maar dat er komende dagen witte rook uit de schoorsteen komt. En dat we dan hopelijk een beetje dichter bij een optimaal werkende site staan!

De volgende dagen zullen we veel nieuwe dingen te zien krijgen. Er staan dan ook heel wat interessante bezoeken en vele overleg-momenten op het programma. En als de tijd en de techniek het toelaat dan bloggen we zeker voor het thuisfront. We beloven dan hierbij ook plechtig dat we onze ogen de kost zullen geven en proberen voor velen na te denken, dromen, hopen en ideetjes op te slaan.

Alvast bedankt aan al degenen die de volgende dagen ons 'moeten' vervangen. Dit appreciëren we enorm. Ook een dikke duim voor al de collega's die op verschillende manieren reeds hebben bijgedragen aan het project. Wij vinden dat de 'max'!

P.S.: Een van de hoofddoelstellingen van een Comenius-project is dat de talenkennis van je school-personeel gevoelig zou moeten verbeteren! Daarom even de volgende oefening:
'La prossima volta che inviamo da Rimini. Speriamo! Se la tecnologia permettendo! E bottiglie vuoto di vino!'

Affiche

Het departement onderwijs maakte een affiche aan over een autismevriendelijke omgeving in het kader van het project 'autisme en tewerkstelling'.  Deze affiche werd vertaald voor ons Comeniusproject zodat ze de andere partners kan inspireren.

De oorspronkelijke affiche ...

Van ASD materials

En de vertaalde affiche ...

Van ASD materials

Pictoselector

Pictoselector is een programma waarmee je stappenplannen kan aanmaken met verschillende sets van voorgeïnstalleerde pictogrammen.  Je kan ook je eigen picto's of foto's toevoegen.
Een kleine demonstratie ...

Samenvatting informatie Ierland

Tijdens onze meeting in Ierland maakten we kennis met enkele interessante zaken.
Klik HIER om een samenvatting na te lezen.

Foto's meeting Ierland

De foto's van onze meeting in Ierland zijn online!

Planning 2010-2011

Tijdens de meeting in Ierland hebben we de verschillende data voor volgend schooljaar vastgelegd.  We zetten ze even op een rijtje:

• Study visit Italië: 29/9 - 1/10/2010
• Meeting Turkije: 20/10 - 22/10/2010
• Study visit België: 1/12 - 3/12/2010
• Meeting Roemenië: 1/3 - 4/3/2011
• Meeting Italië: 4/5 - 6/5/2011

Foto's en meer informatie over onze meeting in Ierland komen ze gauw aan!

Eindelijk online

OP de bus richting Dublin schreven we het volgende bericht, tot het internet uitviel :-)

Als echte Belgen hebben we een ganse week gestreden voor internet in het hotel, maar het mocht niet zijn.  Het leverde ons alleen een gratis mojito op in de bar.  Ondertussen zijn we met de bus onderweg naar Dublin, een bus met gratis internet :-)

Een update ...
Woensdagnamiddag bezochten we een dagcentrum waar men activiteiten aanbiedt voor volwassenen met een handicap.  Ze werden ook begeleid in hun zoektocht naar werk en het organiseren van de toekomst wat betreft geld en vrije tijd.
Donderdag brachten we een bezoek aan een 'special needs school'. De porsche stond voor de deur, niet voor ons weliswaar.  We kregen een rondleiding en werden nadien in kleine groepjes verdeeld over de klassen.  Na de middag hielden we vergadering waarin we plannen maakten voor het verdere verloop van het project.  Na dat ernstige werk kregen we een concert aangeboden door de leerlingen en leerkrachten van de school.  Prachtig!  's Avonds werden we ontvangen op school voor een gezellig diner.
Vrijdagvoormiddag luisterden we naar een voordracht over werken met leerlingen met autisme.  We kregen heel wat goede literatuurtips.  Na de middag presenteerden enkele partners nog enkele zaken uit de school.  We planden alle data voor volgend schooljaar en sloten de dag af met een bezoek aan een zeer gezellig dorpje aan de zee en een lekkere maaltijd in een bijzonder restaurant.

Deze morgen maakten we tijd vrij om nog even te gaan shoppen en dan was het tijd om de bus te nemen naar Dublin.  Na een uurtje rijden zouden we in het centrum van Dublin moeten aankomen.  Daar kunnen we vandaag en morgen voormiddag de omgeving nog wat verkennen vooraleer we weer naar Brussel vliegen.

Kort samengevat kunnen we zeggen dat het weer heel erg leerrijk was, dat we schitterend onthaald werden door de Ierse partners die ongelooflijk hard gewerkt hebben aan deze meeting en dat we genoten hebben van omgeving en eten.  Ierlan dis absoluut de moeite waard om te bezoeken!

Ilse, Caroline, Ragna en Inge

Eerste indrukken

Na een klein half uurtje vertraging konden we gisteren het vliegtuig nemen richting Ierland.  Een vlotte vlucht, zachte landing en een comfortabele busreis later zijn we aangekomen in Dundalk.  De zon schijnt zowaar!
We maakte een eerste korte wandeling in het gezellige stadje en bezochten de plaatselijke kathedraal van St. Patrick.  Daarna was het shopping time en zorgden we voor een voorraad proviand vanuit de Tesco.

Vandaag begonnen we de dag met een vertraagd ontbijt.  Ontbijt vanaf 8 uur blijkt hier half 9 te zijn, net zoals gratis internet in het hotel 5 euro per sessie zou moeten kosten.  We surfen dan maar even op het draadloze netwerk van de school :-)

Tijdens deze voormiddag bezochten we de verschillende klassen van de school, waaronder ook het auti-klasje.  Verder kregen we een mooie presentatie van de manier van werken op school.  Het oudercomité voorzag ons ruimschoots van koffie en koekjes.  We zijn wakker, hoewel sommigen onder ons dat deze morgen al erg vroeg waren nadat ze een SMS ontvingen vanuit de school.  Beste collega's, we leven met een uur tijdverschil.  Half 7.30 bij jullie is 6.30 hier!

Nu is het lunchtijd, de zon schijnt nog steeds en deze namiddag brengen we nog enkele andere bezoeken.  Het fototoestel is in de aanslag, maar de tijd om de foto's op het internet te plaatsen is er voorlopig nog even niet.  Geduld is de boodschap!

Slainte agus saol fada!

Caroline, Ilse, Ragna en Inge

Meeting in Ierland

Als de aswolken rustig blijven waar ze zijn, vertrekken we dinsdag met een delegatie naar Ierland voor een volgende projectmeeting.
Het programma ziet er alvast zeer mooi uit.  Je kan het HIER bekijken.  Op zaterdag trekken we nog een dagje naar Dublin vooraleer we op zondag weer het vliegtuig naar huis nemen.

Het hotel heeft gratis internet, dus we proberen regelmatig via deze blog een verslagje uit te brengen van onze dagactiviteiten.  Tot gauw!

Geen studiebezoek

Volgens de planning vertrokken morgen 5 collega's voor een studiebezoek naar Italië.  De Italiaanse partners hebben hun uiterste best gedaan om een mooi programma uit te werken met enkele knappe bezoeken.
De aswolk van de vulkaan in IJsland gooit letterlijk roet in het eten.  De vlucht van Ryanair werd geannuleerd en we hebben niet de mogelijkheid om te vertrekken.  Er zullen geen Belgische bezoekers aanwezig zijn op het studiebezoek in Rimini.
De anderen proberen morgen in Rimini te geraken.  Hun vluchten werden niet geannuleerd en de lluchthavens zouden volgens de laatste berichtgeving terug geopend zijn tegen morgenvroeg 8 uur.  Hopelijk zijn de vertragingen niet te groot en arriveren zij toch op een redelijk uur in Rimini.  We duimen voor een goede afloop en wensen de Italianen veel succes met het studiebezoek.
We zullen aan jullie allemaal denken!

Sint-Janshof en KHM slaan de handen in mekaar

We zorgden voor wat gratis publiciteit in het Nieuwsblad:

http://scholen.nieuwsblad.be/artikel/sint-janshof-en-khm-slaan-de-handen-mekaar

Meeting in België

Het was een vermoeiende week en de school stond op stelten tijdens het bezoek van onze partners in België.  Maar we mogen zeggen dat het een geslaagde meeting was.
Bedankt aan iedereen die een steentje bijdroeg tot het welslagen.

Geniet van de foto's:

Comenius meeting Belgium

Cooking students

Autisme op de kaart

AUTAUT weergeven op een grotere kaart

Zonder einde ...

Hoe vaker je de zaken overloopt, hoe meer je ontdekt dat het organiseren van een meeting een werk zonder einde is.  Een mens moet zich er bij neerleggen dat niet alles tot in de puntjes geregeld geraakt vermoed ik.
Toch zullen er morgen nog enkele zaken zijn die we niet mogen vergeten.  En daarna geven we ons over aan hetgeen komen moet.  Een bijzondere ervaring ...

Laatste dagen

Tijdens deze laatste dagen voor de aankomst van onze gasten proberen we ook de laatste details goed geregeld te krijgen.  We willen er uiteraard voor zorgen dat het onthaal van de partners tot in de puntjes in orde is.
Er zal altijd nog wel iets uit de lucht komen vallen waaraan we niet helemaal gedacht hebben.  Toch kunnen we zeggen dat we goed voorbereid zijn en dat we een knap programma in mekaar hebben gestoken.
De website wordt ook onder de loep genomen waardoor deze alleen functioneler en beter kan worden.  Zo kunnen we weer een grote stap voorwaarts maken.

Vragenlijst - Survey

Wij hadden graag de mening van anderen wat betreft het gebruiksgemak van de website AUTAUT.
Je bent een grote hulp wanneer je de website even bezoekt en daarna de vragenlijst invult.

De eerste materialen

Enkele collega's gingen onmiddellijk aan de slag met de werkfiche autisme en maakten een mooie beschrijving van hun werkmethodes. Er werden ook foto's toegevoegd die een beeld vormen van hoe het er in de klas aan toe gaat.







De toegang tot de fiches vind je via DEZE link. Voorlopig zijn de fiches nog allemaal in het Nederlands. Ze zullen worden vertaald en op de projectsite geplaatst worden.

Kalender

We tonen graag hoe actief we al geweest zijn bij de uitwerking van dit project.
Onze kalender kan je HIER raadplegen.

De tijd kort ...

Er rest ons nog slechts een maand en dan mogen we onze Comenius partners in België begroeten.  Het programma staat op punt en we leggen de laatste hand aan enkele praktische zaken.

Het programma van de meeting kan je hieronder bekijken.
PROGRAMMA

Meeting in Belgium

De vakantie en de feestdagen zijn achter de rug.  Tijd om te starten met de organisatie van de meeting in België die plaats vindt op 17, 18 en 19 maart.

Thema van de meeting wordt "Life after school".  We tonen onze partners welke voorzieningen er zijn voor onze leerlingen nadat ze de school verlaten.

Uiteraard zullen we onze eigen werking voorstellen.  Daarnaast zoeken we interessante organisaties en instellingen om te bezoeken.  Goede ideeën en Engelse assistentie zijn steeds welkom.  Met eerder praktische ondersteuning maak je ons uiteraard ook steeds gelukkig!