Blijkbaar waren we als Vlamingen erg populair in Roemenië want we komen uitgebreid in beeld tijdens het TV-nieuws tijdens de projectmeeting in Roemenië. De commentaren zijn in het Roemeens, dus ze kunnen ons laten vertellen wat ze zelf willen uiteraard. Maar we zijn er toch fier op. Crea in Sint-Janshof trekt duidelijk de aandacht!
donderdag 26 mei 2011
vrijdag 20 mei 2011
Slechts een begin
De laatste meeting in Rimini luidde het einde van ons Comeniusproject in. We hebben de voorbije 2 jaren hard gewerkt, met vallen en opstaan weliswaar, maar we kunnen zeker stellen dat we een serieuze vooruitgang hebben geboekt.
De website is gevuld geraakt met materiaal en de aanmaak van dit materiaal heeft er ook toe geleid dat in onze school de start gemaakt is voor een databank met tips en praktijkvoorbeelden.
We hebben onze ogen de kost gegeven, kunnen vergelijken met andere partners om dan te concluderen dat we het ook nog niet zo slecht aanpakken in onze eigen school. We hebben ons ook vragen gesteld voor de toekomst. Waar willen we naartoe? Tot waar kunnen we gaan? Waar eindigt het voor ons?
Zo is dit project geen eind, maar slechts een begin van een proces dat we in onze school verder moeten zetten. Laat die databank maar groeien en vooral ... laat ons nadenken over onze toekomst!
De website is gevuld geraakt met materiaal en de aanmaak van dit materiaal heeft er ook toe geleid dat in onze school de start gemaakt is voor een databank met tips en praktijkvoorbeelden.
We hebben onze ogen de kost gegeven, kunnen vergelijken met andere partners om dan te concluderen dat we het ook nog niet zo slecht aanpakken in onze eigen school. We hebben ons ook vragen gesteld voor de toekomst. Waar willen we naartoe? Tot waar kunnen we gaan? Waar eindigt het voor ons?
Zo is dit project geen eind, maar slechts een begin van een proces dat we in onze school verder moeten zetten. Laat die databank maar groeien en vooral ... laat ons nadenken over onze toekomst!
dinsdag 10 mei 2011
Presenteren
We worden er goed in, in presenteren. Voor de allerlaatste meeting hadden we enkele pareltjes voorbereid. We laten jullie graag meegenieten.
Social skills in training level 1
View more presentations from Comenius Sint-Janshof
Social skills in training level 2
View more presentations from Comenius Sint-Janshof
Social skills in training level 3
View more presentations from Comenius Sint-Janshof
Rimini final questions
View more presentations from Comenius Sint-Janshof
zaterdag 7 mei 2011
vrijdag 6 mei 2011
The end
De dag startte even zonnig als de vorige. De lekkere gelato van gisteren in het achterhoofd houdend vatten we de tocht naar de school aan voor de laatste presentaties, evaluaties, vragen, filmpjes en zo meer. Een dag waar heel wat woorden aan te pas zouden komen dus. We zagen op het computerscherm dat de buitentemperatuur in stijgende lijn ging, maar we lieten het niet aan ons hart komen. Tijdens de middagpauze werden we getrakteerd op een stuk pizza, waarna we nog een namiddagje door gingen met presenteren, vragen oplossen en evalueren.
Traditioneel werd de meeting afgesloten met het uitwisselen van presentjes. Op dat moment realiseerden we ons ook dat het de laatste keer was dat we mekaar in real life zouden ontmoeten. sommigen onder ons legden deze legden deze laatste samenkomst nog snel vast op GSM-film met als hoogte punt en slotbeeld een close-up van zichzelf. Een groepsfoto genomen door een fotograaf met enorm veel oog voor de belichting (zie onderaan) en een dankwoordje van Giovanni betekenden het einde van deze vergaderdag.
Moe maar voldaan trokken we nog even het centrum in om enkele nieuwe ijssmaken te proeven. De fragola, nocciole en de extra fondant scoorden de hoogste punten! Er werden nog enkele souvenirs en nieuwe lippenstift aangekocht (Stallie happy) met de belofte dat deze NIET in de handbagage werden vervoerd richting België.
Dadelijk trekken we nog even richting kust om gezellig samen met de Roemenen het laatste avondmaal te verorberen en wat te keuvelen. Daarna pakken we onze valies in zodat we morgen op ons gemak richting Bologna kunnen sporen.
Ciao!
Traditioneel werd de meeting afgesloten met het uitwisselen van presentjes. Op dat moment realiseerden we ons ook dat het de laatste keer was dat we mekaar in real life zouden ontmoeten. sommigen onder ons legden deze legden deze laatste samenkomst nog snel vast op GSM-film met als hoogte punt en slotbeeld een close-up van zichzelf. Een groepsfoto genomen door een fotograaf met enorm veel oog voor de belichting (zie onderaan) en een dankwoordje van Giovanni betekenden het einde van deze vergaderdag.
Moe maar voldaan trokken we nog even het centrum in om enkele nieuwe ijssmaken te proeven. De fragola, nocciole en de extra fondant scoorden de hoogste punten! Er werden nog enkele souvenirs en nieuwe lippenstift aangekocht (Stallie happy) met de belofte dat deze NIET in de handbagage werden vervoerd richting België.
Dadelijk trekken we nog even richting kust om gezellig samen met de Roemenen het laatste avondmaal te verorberen en wat te keuvelen. Daarna pakken we onze valies in zodat we morgen op ons gemak richting Bologna kunnen sporen.
Ciao!
donderdag 5 mei 2011
Een dag vol leuke verrassingen
Nadat we gisterenavond weer aangekomen waren in het hotel vonden we het wel de moeite waard om over te gaan tot een nachtspel. Dat hadden we immers nog niet gehad tijdens ons project! Doel van het spel: Zoek de portefeuille van An. Hierbij schakelden we volgende medespelers in: de kamergenoten Caroline en Inge, An zelf en het personeel van hotelbalie (een rijpe 70-jarige). Vermits we er niet in slaagden dit doel te bereiken besloten we over te stappen op een ander level: organiseer reispapieren voor An en voorkom misbruik van verdwenen documenten. Hierbij hadden we andere medespelers nodig. We konden rekenen op Google, DOCstop, CARDstop, de Italiaanse partners, Marc en het Belgische consulaat in Bologna. Omdat we volop voor de overwinning wilden gaan begonnen we de dag erg vroeg met een ontbijt om 6.45 uur. Daar kregen we echter een ongelooflijke voorzet die ons recht naar ons doel leidde: de ontbijtzaal was niet gekuist, dus de portefeuille lag nog steeds waar we hem hadden achtergelaten: onder de ontbijttafel. Dan maar over naar het echte programma van de dag!
Voor dag en dauw namen we de trein naar Bologna om aan de universiteit een gesprek aan te gaan met professor Angelo Errani, dé specialist wat betreft 'special needs education' in Italië. Hij vertelde vol lof over de meerwaarde van inclusie. Vroeger werkte men in Italië ook met scholen voor buitengewoon onderwijs. Deze grote scholen waren ingericht per type handicap en lagen verspreid over het ganse land. Leerlingen konden niet anders dan er op internaat gaan omwille van de afstanden. In 1977 is men overgschakeld op inclusie. Per 40 leerlingen zijn er 3 leerkrachten en 1 special needs leerkracht. De leerlingen worden vaak verdeeld in 2 groepen van 20 leerlingen en er zijn dan telkens 2 leerkrachten die een groep begeleiden. Op deze manier moet het bij ons ook wel lukken dachten we, maar we vermoeden dat de plannen rond leerzorg niet echt in deze omkadering voorzien.
Tussendoor dachten we even gauw koffie uit de universiteitsautomaat te halen vermits ons nachtspel en het vroege opstaan toch wel sporen nalieten. Italiaans blijkt niet onze sterkste kant te zijn, want we zijn erin geslaagd om na een foute koffiekeuze het toevoegen van wat warm water volledig te laten mislukken met een eigenaardig resultaat in de automaat tot gevolg. Maar goed, we hadden iets bemachtigd dat op koffie leek!
Na het debat met de professor zorgden de Italianen ervoor dat de man in kwestie ook een beetje zicht kreeg op het project. Een babbeltje over de Belgische situatie leerde ons dat de man familie had in België en hij dus eigenlijk wel wat op de hoogte was van het Belgische onderwijssysteem. Na onze babbel gingen we nog even op pad om de honneurs waar te nemen op een congres waar een andere professor graag even de handjes wilde schudden. Ondertussen konden we een hapje mee eten van het congresbuffet.
Op onze terugweg richting station stopten we voor een troostprijs: An trakteerde het spelteam op een ijsje. Perfect wat we nodig hadden. We wierpen nog een snelle blik op enkele Bolognese architecturale schoonheden en besloten zaterdag onze reis af te sluiten met een grondigere studie. Op de trein eiste de korte nacht zijn tol en vielen de ogen even toe. Aangekomen in Rimini was het opfris-, blog- en fototijd. Fris en monter zoeken we dadelijk een hapje eten in de buurt met hopelijk het vooruitzicht op een nacht met iets meer uren slaap dan de vorige!
Voor dag en dauw namen we de trein naar Bologna om aan de universiteit een gesprek aan te gaan met professor Angelo Errani, dé specialist wat betreft 'special needs education' in Italië. Hij vertelde vol lof over de meerwaarde van inclusie. Vroeger werkte men in Italië ook met scholen voor buitengewoon onderwijs. Deze grote scholen waren ingericht per type handicap en lagen verspreid over het ganse land. Leerlingen konden niet anders dan er op internaat gaan omwille van de afstanden. In 1977 is men overgschakeld op inclusie. Per 40 leerlingen zijn er 3 leerkrachten en 1 special needs leerkracht. De leerlingen worden vaak verdeeld in 2 groepen van 20 leerlingen en er zijn dan telkens 2 leerkrachten die een groep begeleiden. Op deze manier moet het bij ons ook wel lukken dachten we, maar we vermoeden dat de plannen rond leerzorg niet echt in deze omkadering voorzien.
Tussendoor dachten we even gauw koffie uit de universiteitsautomaat te halen vermits ons nachtspel en het vroege opstaan toch wel sporen nalieten. Italiaans blijkt niet onze sterkste kant te zijn, want we zijn erin geslaagd om na een foute koffiekeuze het toevoegen van wat warm water volledig te laten mislukken met een eigenaardig resultaat in de automaat tot gevolg. Maar goed, we hadden iets bemachtigd dat op koffie leek!
Na het debat met de professor zorgden de Italianen ervoor dat de man in kwestie ook een beetje zicht kreeg op het project. Een babbeltje over de Belgische situatie leerde ons dat de man familie had in België en hij dus eigenlijk wel wat op de hoogte was van het Belgische onderwijssysteem. Na onze babbel gingen we nog even op pad om de honneurs waar te nemen op een congres waar een andere professor graag even de handjes wilde schudden. Ondertussen konden we een hapje mee eten van het congresbuffet.
Op onze terugweg richting station stopten we voor een troostprijs: An trakteerde het spelteam op een ijsje. Perfect wat we nodig hadden. We wierpen nog een snelle blik op enkele Bolognese architecturale schoonheden en besloten zaterdag onze reis af te sluiten met een grondigere studie. Op de trein eiste de korte nacht zijn tol en vielen de ogen even toe. Aangekomen in Rimini was het opfris-, blog- en fototijd. Fris en monter zoeken we dadelijk een hapje eten in de buurt met hopelijk het vooruitzicht op een nacht met iets meer uren slaap dan de vorige!
Shit happens
Na de hectische reis van gisteren begonnen we vandaag de dag met het idee dat alle andere zaken slechts futiliteiten kunnen zijn. Geen stress dus, zelfs toen de dag startte met een stevige regenbui. De auto bracht ons droog naar de school waar we de presentaties rond sociale vaardigheden zouden geven. De directeur van de school had vlak voor onze aankomst de overheadprojector laten vallen, waardoor we het leven door een roze bril zagen. Maar nee, geen stress! Shit happens!
De Turkse partners waren nog niet bij de groep vermits ze na een gemiste vlucht nog 'ergens' onderweg vertoefden. Maar ja, shit happens, in de loop van de dag voegden ze zich bij de groep.
Als Belgen maken we graag een goede indruk, dus we hadden pareltjes van presentaties voorbereid. Resultaat: alleen de Ierse en Belgische presentaties zijn achter de rug. De rest zal voor vrijdag zijn. Maar alweer: geen stress!
Ook in onze partnerlanden heerst weinig stress. In Ierland kookt men in de klas op de gekende campinggaz vuurtjes. Bij ons is zoiets ondenkbaar. Tijdens een toer door de school zagen we hoe enkele 5-jarige kleuters naar aanleiding van een probleem alleen in een klas zaten te bespreken hoe ze de zaak een volgende keer zouden aanpakken. De leerkracht wachtte buiten op de speelplaats tot de bespreking achter de rug was. En zowaar, na enkele afspraken ruimden de kleuters hun stoel op en gingen ze weer naar buiten. Nadien hoorden we dat de speelplaats ook na de schooluren gebruikt kan worden want elke leerling heeft een sleutel van de poort. Stel je voor!
Na de schooltoer hadden we een klein uurtje de tijd om snel Rimini te doorkruisen. Jammer genoeg was HET bakkertje dicht, maar de zon was ondertussen wel van de partij.
Daarna was er tijd voor cultuur. Luca pikte ons op met de bus en we hotsten voor de verandering over de Italiaanse bodem richting Santarcangelo di Romagna. Daar kregen we een rondleiding in 'Allo Allo stijl' over 'ze stones and ze bricks and zecret places zej sink zej oewans hed'. Strijkmolens en kelders hebben geen geheimen meer voor ons. Ook een museum in Bokrijkstijl vertelde ons de weg van graan tot bloem met als afsluiter een diner met de hele groep. The A-team bus bracht ons weer naar het hotel en de dag zat erop.
Een vooruitblik op morgen ...
Om 6.15 uur loopt de wekker af want om 6.45 uur moeten we aan het ontbijt verschijnen. Daarna een race naar het station om de trein te halen richting Bologna waar we aan de universiteit worden verwacht.
De Turkse partners waren nog niet bij de groep vermits ze na een gemiste vlucht nog 'ergens' onderweg vertoefden. Maar ja, shit happens, in de loop van de dag voegden ze zich bij de groep.
Als Belgen maken we graag een goede indruk, dus we hadden pareltjes van presentaties voorbereid. Resultaat: alleen de Ierse en Belgische presentaties zijn achter de rug. De rest zal voor vrijdag zijn. Maar alweer: geen stress!
Ook in onze partnerlanden heerst weinig stress. In Ierland kookt men in de klas op de gekende campinggaz vuurtjes. Bij ons is zoiets ondenkbaar. Tijdens een toer door de school zagen we hoe enkele 5-jarige kleuters naar aanleiding van een probleem alleen in een klas zaten te bespreken hoe ze de zaak een volgende keer zouden aanpakken. De leerkracht wachtte buiten op de speelplaats tot de bespreking achter de rug was. En zowaar, na enkele afspraken ruimden de kleuters hun stoel op en gingen ze weer naar buiten. Nadien hoorden we dat de speelplaats ook na de schooluren gebruikt kan worden want elke leerling heeft een sleutel van de poort. Stel je voor!
Na de schooltoer hadden we een klein uurtje de tijd om snel Rimini te doorkruisen. Jammer genoeg was HET bakkertje dicht, maar de zon was ondertussen wel van de partij.
Daarna was er tijd voor cultuur. Luca pikte ons op met de bus en we hotsten voor de verandering over de Italiaanse bodem richting Santarcangelo di Romagna. Daar kregen we een rondleiding in 'Allo Allo stijl' over 'ze stones and ze bricks and zecret places zej sink zej oewans hed'. Strijkmolens en kelders hebben geen geheimen meer voor ons. Ook een museum in Bokrijkstijl vertelde ons de weg van graan tot bloem met als afsluiter een diner met de hele groep. The A-team bus bracht ons weer naar het hotel en de dag zat erop.
Een vooruitblik op morgen ...
Om 6.15 uur loopt de wekker af want om 6.45 uur moeten we aan het ontbijt verschijnen. Daarna een race naar het station om de trein te halen richting Bologna waar we aan de universiteit worden verwacht.
dinsdag 3 mei 2011
Murphy in de valies
Tijdens onze allerlaatste projectmeeting besloten we een extra reiziger mee te nemen: Murphy. Het begon al in Charleroi. Georganiseerd als we zijn hadden we besloten mooi op tijd te vertrekken. Om 6 uur vertrok de 'bus' via Mechelen richting Overijse om daarna de luchthaven op te zoeken. Alles lukte goed, een kleine niet aangegeven omleiding buiten beschouwing gelaten, en we waren zoals gepland ruimschoots op tijd in de luchthaven. Na een tasje koffie bij Paul gingen we (ook alweer ruim op voorhand) naar de security. Toen werden we geconfronteerd met post-Osama-stress. Nog nooit hebben we zoiets gezien. De rij was geweldig lang en het duurde ook allemaal geweldig lang. De Osama stress sloeg na ongeveer een uur ook over op ons vermits de kans dat we niet op tijd op ons vliegtuig zouden zitten met de minuut groter werd. De bereidwilligheid van het plaatselijke security personeel was niet echt overtuigend te noemen, om niet te zeggen onbestaand. In tegendeel ... Van zodra we aanhaalden dat we echt wel heel dringend op dat vliegtuig moesten ging alles zo mogelijk nóg trager. Vooral lippenstift en een peer van onbekend merk bleken een bedreiging te vormen voor de mensheid. Een plastic zakje van 2 euro zou dat probleem verhelpen. An en Inge renden al naar de gate in de hoop de mensen daar te kunnen overtuigen dat ze moesten wachten op de andere twee collega's. Mits genoeg geratel over security personeel dat 'faché' was hebben we toch de tijd kunnen rekken. Marc en Caroline kwamen aangerend en we mochten het vliegtuig nog op. OEF!
Wind, wolken en bergen leverden zoals altijd behoorlijk wat turbulentie op. Na een vlotte vlucht kwamen we hotsend op Italiaanse bodem terecht. Alweer OEF! Tijd voor een eerste Italiaanse panini. Die vonden we recht tegenover het treinstation. Het vlees op sommige panini's was moeilijk klein te krijgen, maar de inwendige mens was alvast versterkt.
Dan maar weer naar het station waar we nog rustig de tijd zouden hebben om een drankje te kopen vermits onze trein naar Italiaanse gewoonte 25 minuten vertraging had. Met 4 op een rij stonden we naar het aankondigingenbord te kijken tot men ons minstens zou vertellen op welk perron de trein werd verwacht. Gelukkig waren we tijdig terug in het station, want al starend naar het bord kregen we te zien dat de trein plots versneld was en de vertraging nog maar 15 minuten bleek te zijn. Het perron? Dat bleef een raadsel! 2 minuten voor de vertrektijd kregen we toch nog voldoende info om naar het juiste perron te rennen. De trein is altijd een beetje reizen, ook in Italië. Nadat de koffer op wieltjes van Marc na een remactie van de trein even door het compartiment reed kregen we de conducteur op bezoek. Een vriendelijke man die in vlot Italiaans een hele uitleg begon te doen over het valideren van ticketjes en boetes van 147 euro. Gelukkig kan je als buitenlander doen alsof je het helemaal niet begrijpt. Vriendelijk lachen, dom kijken en na nog wat meer vlot Italiaans wenste hij ons een goede reis!
Aankomst in Rimini: eindelijk! Even opfrissen in het hotel en daarna een wandelingetje in de buurt. Op het strand troffen we enkele 'die hards' aan die al lagen te zonnen. Wij hebben het bij een terrasje gehouden met zicht op enkele Italiaanse mannen die Bocce speelden. Na een lekkere pizza/pasta troffen we onze Italiaanse gastvrouwen in het hotel. We overliepen het programma, kregen enkele nuttige tips en maakten afspraken voor onze eerste meetingdag morgen.
Dan maar vroeg naar bed, zonder Osama en Murphy! De dag was erg lang en de post-Osama-stress laat zijn sporen na. Morgen verdiepen we ons in het thema 'sociale vaardigheden' en brengen de verschillende landen in een presentatie voor hoe zij hier op school rond werken. Verder bezoeken we de school van ons gastland. We kijken er naar uit!
Wind, wolken en bergen leverden zoals altijd behoorlijk wat turbulentie op. Na een vlotte vlucht kwamen we hotsend op Italiaanse bodem terecht. Alweer OEF! Tijd voor een eerste Italiaanse panini. Die vonden we recht tegenover het treinstation. Het vlees op sommige panini's was moeilijk klein te krijgen, maar de inwendige mens was alvast versterkt.
Dan maar weer naar het station waar we nog rustig de tijd zouden hebben om een drankje te kopen vermits onze trein naar Italiaanse gewoonte 25 minuten vertraging had. Met 4 op een rij stonden we naar het aankondigingenbord te kijken tot men ons minstens zou vertellen op welk perron de trein werd verwacht. Gelukkig waren we tijdig terug in het station, want al starend naar het bord kregen we te zien dat de trein plots versneld was en de vertraging nog maar 15 minuten bleek te zijn. Het perron? Dat bleef een raadsel! 2 minuten voor de vertrektijd kregen we toch nog voldoende info om naar het juiste perron te rennen. De trein is altijd een beetje reizen, ook in Italië. Nadat de koffer op wieltjes van Marc na een remactie van de trein even door het compartiment reed kregen we de conducteur op bezoek. Een vriendelijke man die in vlot Italiaans een hele uitleg begon te doen over het valideren van ticketjes en boetes van 147 euro. Gelukkig kan je als buitenlander doen alsof je het helemaal niet begrijpt. Vriendelijk lachen, dom kijken en na nog wat meer vlot Italiaans wenste hij ons een goede reis!
Aankomst in Rimini: eindelijk! Even opfrissen in het hotel en daarna een wandelingetje in de buurt. Op het strand troffen we enkele 'die hards' aan die al lagen te zonnen. Wij hebben het bij een terrasje gehouden met zicht op enkele Italiaanse mannen die Bocce speelden. Na een lekkere pizza/pasta troffen we onze Italiaanse gastvrouwen in het hotel. We overliepen het programma, kregen enkele nuttige tips en maakten afspraken voor onze eerste meetingdag morgen.
Dan maar vroeg naar bed, zonder Osama en Murphy! De dag was erg lang en de post-Osama-stress laat zijn sporen na. Morgen verdiepen we ons in het thema 'sociale vaardigheden' en brengen de verschillende landen in een presentatie voor hoe zij hier op school rond werken. Verder bezoeken we de school van ons gastland. We kijken er naar uit!
maandag 2 mei 2011
De geschiedenis van een project
Van 2-9 mei 2011 worden scholen uitgenodigd de Europese samenwerking van scholen te vieren door middel van de activiteiten in het kader van de Comeniusweek.
Ter gelegenheid van deze Comeniusweek geven we jullie graag de geschiedenis van ons Comeniusproject mee in weinig woorden en meer beelden ...
Ter gelegenheid van deze Comeniusweek geven we jullie graag de geschiedenis van ons Comeniusproject mee in weinig woorden en meer beelden ...
vrijdag 22 april 2011
De laatste keer
Binnenkort trekken we er met een delegatie voor de allerlaatste keer op uit voor een Comenius meeting van dit project. We eindigen waar we gestart zijn: in Rimini.
Deelnemers deze keer zijn Caroline Stalmans, An Vandenwouwer, Marc Van Thillo en Inge de Cleyn. Het wordt onze allerlaatste 'live' ontmoeting met de partners, dus er moeten nog heel wat puntjes op de i gezet worden.
Het programma komt er één van de dagen aan. De voorbereidingen zijn al volop aan de gang. An en Caroline maken een presentatie over het werken rond sociale vaardigheden in onze school, dit met medewerking van enkele bereidwillige collega's, waarvoor dank.
We evalueerden het project via ene enquête en bundelden de resultaten in een fleurige mindmap. Verder creëerden we de mogelijkheid om nog een allerlaatste boodschap voor de partners te formuleren. Het vraagt een laatste 'boost' maar die is er nu wel. De website werkt, verschillende partners hebben reeds materiaal op de site gezet en ons project begint een mooie vorm te krijgen.
En zo is het einde in zicht. Na deze laatste meeting rest ons alleen nog een pak administratie en waarschijnlijk ook de mogelijkheid om nog te investeren in wat extra materiaal. Dat is dus ook nog een mooi vooruitzicht!
Deelnemers deze keer zijn Caroline Stalmans, An Vandenwouwer, Marc Van Thillo en Inge de Cleyn. Het wordt onze allerlaatste 'live' ontmoeting met de partners, dus er moeten nog heel wat puntjes op de i gezet worden.
Het programma komt er één van de dagen aan. De voorbereidingen zijn al volop aan de gang. An en Caroline maken een presentatie over het werken rond sociale vaardigheden in onze school, dit met medewerking van enkele bereidwillige collega's, waarvoor dank.
We evalueerden het project via ene enquête en bundelden de resultaten in een fleurige mindmap. Verder creëerden we de mogelijkheid om nog een allerlaatste boodschap voor de partners te formuleren. Het vraagt een laatste 'boost' maar die is er nu wel. De website werkt, verschillende partners hebben reeds materiaal op de site gezet en ons project begint een mooie vorm te krijgen.
En zo is het einde in zicht. Na deze laatste meeting rest ons alleen nog een pak administratie en waarschijnlijk ook de mogelijkheid om nog te investeren in wat extra materiaal. Dat is dus ook nog een mooi vooruitzicht!
woensdag 23 maart 2011
De nieuwe website groeit
Onze nieuwe website staat nu al enkele weken te pronken op het internet en al onze materialen zijn alvast gepost. Er worden volop handleidingen gemaakt zodat ook de andere partners naar hartelust kunnen posten. De Turkse partners zijn de handleidingen zelfs voor geweest en hebben al enkele zaken online gezet.
En zo komen we dichter en dichter bij het einde van het project. Ons eindresultaat moet er dus stilaan gaan komen. Nog wat postwerk, maar dan hebben we hopelijk een goed gevulde website.
Al het materiaal is voor iedereen toegankelijk. Als je graag zelf zaken toevoegt of reacties post, geef dan even een seintje. We nodigen je uit als deelnemer!
En zo komen we dichter en dichter bij het einde van het project. Ons eindresultaat moet er dus stilaan gaan komen. Nog wat postwerk, maar dan hebben we hopelijk een goed gevulde website.
Al het materiaal is voor iedereen toegankelijk. Als je graag zelf zaken toevoegt of reacties post, geef dan even een seintje. We nodigen je uit als deelnemer!
maandag 21 maart 2011
zaterdag 5 maart 2011
Een woordje van dank ...
... aan alle thuisblijvers en vervangers. Omdat jullie dit alweer eens voor ons deden!
... aan de reizigers. Voor jullie medewerking, engagement, interesse, enthousiasme en fijn gezelschap!
... aan onze Roemeense partners. Voor de geweldige organisatie!
... aan jullie allemaal. Voor jullie steun voor dit project!
Geniet mee van onze foto's!
... aan de reizigers. Voor jullie medewerking, engagement, interesse, enthousiasme en fijn gezelschap!
... aan onze Roemeense partners. Voor de geweldige organisatie!
... aan jullie allemaal. Voor jullie steun voor dit project!
Geniet mee van onze foto's!
Home sweet home
Gisteren hadden we onze laatste meetingdag van de week. Tijdens de voormiddag vergaderden we over het project, maakten we afspraken over de website en blikten we vooruit op de slotmeeting in Rimini. Nadat we van enkele collega's definitief afscheid namen stapten we het busje op en reden we nog naar een zoutmijn in de buurt. Nadien was het tijd voor ontspanning en cultuur. Sommigen trokken naar een concert van de filharmonie, anderen gingen naar het ballet. Nog een hapje eten, een stapje in de wereld en dan was het alweer tijd om onze valies op te pakken en naar de luchthaven te vertrekken.
Na enkele keren stijgen en dalen zijn we veilig en wel weer in België geland!
We hebben een fantastische week achter de rug, waar we gezien hebben hoe met heel erg beperkt materiaal en onvoorstelbaar weinig middelen er toch erg intensief en geëngageerd gewerkt kan worden met leerlingen met een handicap.
Een pluim voor de Roemeense collega's, allereerst voor de organisatie van deze meeting, maar zeker ook voor het fantastische werk dat zij op een erg gedreven manier verrichten met hun leerlingen. Hier hebben we bewondering voor!
Na enkele keren stijgen en dalen zijn we veilig en wel weer in België geland!
We hebben een fantastische week achter de rug, waar we gezien hebben hoe met heel erg beperkt materiaal en onvoorstelbaar weinig middelen er toch erg intensief en geëngageerd gewerkt kan worden met leerlingen met een handicap.
Een pluim voor de Roemeense collega's, allereerst voor de organisatie van deze meeting, maar zeker ook voor het fantastische werk dat zij op een erg gedreven manier verrichten met hun leerlingen. Hier hebben we bewondering voor!
donderdag 3 maart 2011
De redding van het buitengewoon onderwijs
Gisterenavond werden we getrakteerd op een avondje met typische Roemeense gerechten met dans en vuurwater. Op het menu vonden we naast stevige tomaten ook varkenshuid met vet eraan, gebakken vetlappen, gecondomiseerd varkensgehakt en meer van dat fraais. Niet alles werd even goed gesmaakt, maar hetgeen we zagen zitten was lekker.
De dag begon vandaag met een bezoek aan de 2 andere afdelingen van de school van onze Roemeense partners. Het busje kwam zo en bracht ons van de ene plaats naar de andere.
We kwamen terecht in een afdeling met zwaar mentaal gehandicapten die werden begeleid volgens de Waldorf methode (nee, niet die van de Muppet show!). We waren onder de indruk van het geduld van de leerkrachten toen ze aan de slag gingen met letters en klanken met deze niet-verbale en zeer zwakke leerlingen. Vervolgens werden we ingeleid in de wereld van creajuf Micsandra. Het was een aparte belevenis met heel veel geklieder, geklodder en de slappe lach. We werden getrakteerd op een repetitie voor het schooltoneel, waar de school in het verleden al prijzen mee won. Tussendoor een tasje (hete) koffie in een veel te dun plastic bekertje waardoor de koffie in goten over de grond liep.
Daarna werden we officieel ontvangen op de Cluj county council. Daar hebben we ons uiterste best gedaan alle bestuursleden te overtuigen dat het erg belangrijk is te investeren in het buitengewoon onderwijs. Wim komt volgend jaar op tijdens de verkiezingen hier samen met Corina en hervormt het onderwijssysteem en redt de school.
Dat blijkt nodig te zijn, want op dit moment hebben de leerkrachten geen flauw idee of ze in september wel een schoolgebouw ter beschikking hebben. Als iemand een miljoen euro heeft liggen, dan is het hier zeker welkom!
Na onze reddingsactie werden we verwacht in het dagcentrum St Mary. Daar kregen we een levenswerk te zien van een dame die naar aanleiding van de handicap van haar eigen zoon samen met haar dochter een centrum startte voor de opvang van mentaal gehandicapte volwassenen. De gasten maakten allerlei werkstukken die ze verkochten om zo onder andere te financieren dat ook zij aan de bouw van een nieuw centrum moeten beginnen.
Na een korte time-out en het bezoekje aan de orthodoxe kathedraal werden we verwacht op een wijnproeverij. We sloten die af met de allerbeste kebab (volgens de eigenaar toch) en een pizza ter grootte van een tractorwiel in ons salon.
Vermits we ons hoofd helder moeten houden voor de meeting morgen maken we er een rustige avond van. Morgen gaan we onze laatste dag in. Een voormiddagje vergaderen, een namiddag in de zoutmijn en dan een korte nacht om 's morgens om half vijf de taxi te nemen naar de luchthaven voor onze terugreis.
De foto's worden nog wat aangevuld zodat jullie je ook iets kunnen voorstellen bij onze belevenissen. Maar dan is het weer tijd om de computer dicht te smijten.
Byyyyyeeeeeee byyyyyeeeeeee!!
De dag begon vandaag met een bezoek aan de 2 andere afdelingen van de school van onze Roemeense partners. Het busje kwam zo en bracht ons van de ene plaats naar de andere.
We kwamen terecht in een afdeling met zwaar mentaal gehandicapten die werden begeleid volgens de Waldorf methode (nee, niet die van de Muppet show!). We waren onder de indruk van het geduld van de leerkrachten toen ze aan de slag gingen met letters en klanken met deze niet-verbale en zeer zwakke leerlingen. Vervolgens werden we ingeleid in de wereld van creajuf Micsandra. Het was een aparte belevenis met heel veel geklieder, geklodder en de slappe lach. We werden getrakteerd op een repetitie voor het schooltoneel, waar de school in het verleden al prijzen mee won. Tussendoor een tasje (hete) koffie in een veel te dun plastic bekertje waardoor de koffie in goten over de grond liep.
Daarna werden we officieel ontvangen op de Cluj county council. Daar hebben we ons uiterste best gedaan alle bestuursleden te overtuigen dat het erg belangrijk is te investeren in het buitengewoon onderwijs. Wim komt volgend jaar op tijdens de verkiezingen hier samen met Corina en hervormt het onderwijssysteem en redt de school.
Dat blijkt nodig te zijn, want op dit moment hebben de leerkrachten geen flauw idee of ze in september wel een schoolgebouw ter beschikking hebben. Als iemand een miljoen euro heeft liggen, dan is het hier zeker welkom!
Na onze reddingsactie werden we verwacht in het dagcentrum St Mary. Daar kregen we een levenswerk te zien van een dame die naar aanleiding van de handicap van haar eigen zoon samen met haar dochter een centrum startte voor de opvang van mentaal gehandicapte volwassenen. De gasten maakten allerlei werkstukken die ze verkochten om zo onder andere te financieren dat ook zij aan de bouw van een nieuw centrum moeten beginnen.
Na een korte time-out en het bezoekje aan de orthodoxe kathedraal werden we verwacht op een wijnproeverij. We sloten die af met de allerbeste kebab (volgens de eigenaar toch) en een pizza ter grootte van een tractorwiel in ons salon.
Vermits we ons hoofd helder moeten houden voor de meeting morgen maken we er een rustige avond van. Morgen gaan we onze laatste dag in. Een voormiddagje vergaderen, een namiddag in de zoutmijn en dan een korte nacht om 's morgens om half vijf de taxi te nemen naar de luchthaven voor onze terugreis.
De foto's worden nog wat aangevuld zodat jullie je ook iets kunnen voorstellen bij onze belevenissen. Maar dan is het weer tijd om de computer dicht te smijten.
Byyyyyeeeeeee byyyyyeeeeeee!!
woensdag 2 maart 2011
Back to babes
Hellow Belgium people,
Here are de points of the comenius travelers.
Vandaag is de 2de dag van de Roemeense projectweek. De dag startte zoals altijd in de ontbijtruimte. Buffetje van pistolets (350gr/stuk), 1 koffietas/3’45 minuten, aangevuld met “paardenogen”, worstjes, wentelteefjes (alles aan de temperatuur van 5°C) en als toetje nog een stukje cake, feta, tomaatjes en fruitsla en uiteraard de olijven niet vergeten!
Kortom, een stevig ontbijt voor een stevige wandeling naar de “babes of psychologics and sciences” om daar de studenten en profs te gaan toespreken (jawel, kijk maar even naar de foto’s!)
Hier hebben we even onze school toegelicht vanuit het thema “kunst en creativiteit”. Ilse, Veerle en Gyl hebben dan op een fantastische Engelse wijze de CA en hobby’s OV1 toegelicht. Niet eenvoudig als je weet dat terwijl je zelf praat er nog 7 andere tolken aan het vertalen zijn.
Na de voorstelling door alle partnerlanden kregen we als toetje in een veel te hete zaal nog een “puppet theatre” gespeeld door de “special needs” leerlingen van de school van Corina (comenius coördinator Roemenië). Het was dan ook in het Roemeens te doen, wat het verhaal een beetje moeilijk maakte omdat wij het Roemeens zo nog niet onder de knie hebben. Het ging alleszins over koningen en draken, die dan door poezen en muizen werden verjaagd of zoiets. De rol van de koning achter de dochter was ons niet zo duidelijk. Als dan de muis ook nog bij de moeder komt is het hek helemaal van de dam ;-)
Daarna was het tijd voor wat beweging. Via de fitness “het park” keerden we terug naar de school voor de lunch met daarna een informeel babbelgedeelte.
Na dit gedeelte zijn we de Roemeense specialiteit gaan zoeken. Eerst in een schone souvenir winkel en daarna in de “beauty-farm”. Daar bleek dat de zalfkes en crèmekes van uitstekende kwaliteit zijn en niet zo duur. Beter dan botox en nadat we de winkel hebben verlaten zijn ze ook moeten sluiten wegens “uitputting voorraad”. Ge moet niet vragen hoe knap we zullen zijn als we terugkomen :-)
Onderweg naar het hotel ontpopte 1 van ons zich als een echte “shopping-guide”. Plots efkes winkel in en winkel uit, niet te geloven. Gelukkig kwam de werkelijke terug tijdig boven en stonden we na de 3de winkel aan het hotel. Het leven van een man in Roemenië kan hard zijn.
Wat staat er straks nog op het programma?? Wel dat weten we zelf niet. We worden verwacht in een restaurant voor het avondmaal, en daar staan er enkele verassingen te wachten. Om 20.30u is er dan ook nog de wedstrijd Lierse-Westerlo, hopen dus dat er WIFI in het resto is :-)
Wat de verassingen zijn lezen jullie morgen op dezelfde plaats via dezelfde zender!
Vergeet zeker niet even naar de sfeerbeelden te gaan kijken om de babes te ontdekken.
Tip: het is harig en staat voor de paashaas! En nee, het is geen pelske op de jacuzzi, want die is hier niet! :-)
Moest je beschikken over Roemeense tv, ook het nieuws even checken voor het interview van Inge!
Groetjes van ons allen!!!
Here are de points of the comenius travelers.
Vandaag is de 2de dag van de Roemeense projectweek. De dag startte zoals altijd in de ontbijtruimte. Buffetje van pistolets (350gr/stuk), 1 koffietas/3’45 minuten, aangevuld met “paardenogen”, worstjes, wentelteefjes (alles aan de temperatuur van 5°C) en als toetje nog een stukje cake, feta, tomaatjes en fruitsla en uiteraard de olijven niet vergeten!
Kortom, een stevig ontbijt voor een stevige wandeling naar de “babes of psychologics and sciences” om daar de studenten en profs te gaan toespreken (jawel, kijk maar even naar de foto’s!)
Hier hebben we even onze school toegelicht vanuit het thema “kunst en creativiteit”. Ilse, Veerle en Gyl hebben dan op een fantastische Engelse wijze de CA en hobby’s OV1 toegelicht. Niet eenvoudig als je weet dat terwijl je zelf praat er nog 7 andere tolken aan het vertalen zijn.
Na de voorstelling door alle partnerlanden kregen we als toetje in een veel te hete zaal nog een “puppet theatre” gespeeld door de “special needs” leerlingen van de school van Corina (comenius coördinator Roemenië). Het was dan ook in het Roemeens te doen, wat het verhaal een beetje moeilijk maakte omdat wij het Roemeens zo nog niet onder de knie hebben. Het ging alleszins over koningen en draken, die dan door poezen en muizen werden verjaagd of zoiets. De rol van de koning achter de dochter was ons niet zo duidelijk. Als dan de muis ook nog bij de moeder komt is het hek helemaal van de dam ;-)
Daarna was het tijd voor wat beweging. Via de fitness “het park” keerden we terug naar de school voor de lunch met daarna een informeel babbelgedeelte.
Na dit gedeelte zijn we de Roemeense specialiteit gaan zoeken. Eerst in een schone souvenir winkel en daarna in de “beauty-farm”. Daar bleek dat de zalfkes en crèmekes van uitstekende kwaliteit zijn en niet zo duur. Beter dan botox en nadat we de winkel hebben verlaten zijn ze ook moeten sluiten wegens “uitputting voorraad”. Ge moet niet vragen hoe knap we zullen zijn als we terugkomen :-)
Onderweg naar het hotel ontpopte 1 van ons zich als een echte “shopping-guide”. Plots efkes winkel in en winkel uit, niet te geloven. Gelukkig kwam de werkelijke terug tijdig boven en stonden we na de 3de winkel aan het hotel. Het leven van een man in Roemenië kan hard zijn.
Wat staat er straks nog op het programma?? Wel dat weten we zelf niet. We worden verwacht in een restaurant voor het avondmaal, en daar staan er enkele verassingen te wachten. Om 20.30u is er dan ook nog de wedstrijd Lierse-Westerlo, hopen dus dat er WIFI in het resto is :-)
Wat de verassingen zijn lezen jullie morgen op dezelfde plaats via dezelfde zender!
Vergeet zeker niet even naar de sfeerbeelden te gaan kijken om de babes te ontdekken.
Tip: het is harig en staat voor de paashaas! En nee, het is geen pelske op de jacuzzi, want die is hier niet! :-)
Moest je beschikken over Roemeense tv, ook het nieuws even checken voor het interview van Inge!
Groetjes van ons allen!!!
dinsdag 1 maart 2011
Huisdierrobotdinosaurus
Hey collega's,
Hier al een klein nieuwsberichtje over onze educatieve trip. En ja hoor, educatief is hij zeker al geweest. Ik zal jullie eens op de hoogte houden, want met al die technologische snufjes hier, moet je snel mee zijn.
Het begon allemaal twee dagen geleden in Zaventem. We stonden aan te schuiven voor het vliegtuig. Toen Wim en jawel, ikzelf (wie had dat kunnen denken), uit de rij geplukt werden voor een fouilleerbeurt. Ik kan u verzekeren, het was niet met zachte handen. Maar uiteindelijk waren we clean en mochten we toch mee vertrekken.
Na een lange vlucht waren we blij de andere kant van Europa te mogen betreden. We kropen al vroeg ons bedje in want de volgende dag stonden er heel wat spectaculaire meetings op het programma.
De volgende ochtend begon zeer vroeg! De eerste maart is hier een reden om te feesten. Ze roepen dan de lente toe. (Even tussen haakjes, door al de sneeuw en de koude denk ik niet dat het gewerkt heeft.) Dit betekende dat er 's nachts heel veel lawaai onder ons raam was, dus de nacht verliep zeer woelig.
We stapten 's morgens richting de school. Hier werden we zeer (lees letterlijk en figuurlijk) WARM ontvangen in de school. De shock was zeer groot, toen we een kijkje namen binnen de klassen. Alles is hier enorm klein, en met zeer weinig middelen bereiken ze mooie resultaten. We zijn wel blij dat de spulletjes die ze bij ons gekocht hebben, voor hun echt heel functioneel gebruikt worden.
Nadien gingen we naar de "babes", Wim zag dit helemaal zitten, voor een samenwerking tussen robotten, auti's en adhd'ers. Hier werd onder andere getest hoe leerlingen reageren in bepaalde situaties door middel van 3D-simulaties. Ze werden geconfronteerd met hun eigen angsten (ik, als proefkonijn nu ook met die van mij) en hoe ze dit kunnen aanpakken. Dit was een enorm goede en vooral leerrijke ervaring. Ook hadden ze een robothuisdierdinosaurus. Dit om kinderen aan te leren wat kan en niet binnen sociale situaties. Bijvoorbeeld, als je de robothuisdierdinosaurus slaat, begint hij gaan te wenen en loopt hij weg van jou. Ben je daarentegen heel lief tegen hem, dan komt hij naar je toe en knort hij tevreden.
's Avonds hebben we nog een sightseeing gedaan door de stad. Dit was wel moeilijk met ZEER VUILE ramen. We verschieten wel telkens in wat voor verouderde gebouwen overgoten met een communistisch sfeertje de mensen hier wonen. Wij mogen onze handjes al kussen met een studio eens je dit gezien hebt.
Tijd nu voor een slaapmutsje en hopelijk komt de vuilkar deze nacht niet voorbij.
Gooooooooooooooooooooooogniiiiiiiiight!
Veerle
P.S: Hieronder nog een video van een ander project van het Robotinstituut dat we bezochten. Dit gebeurde in samenwerking met, jawel: ons Belgenlandje!
Hier al een klein nieuwsberichtje over onze educatieve trip. En ja hoor, educatief is hij zeker al geweest. Ik zal jullie eens op de hoogte houden, want met al die technologische snufjes hier, moet je snel mee zijn.
Het begon allemaal twee dagen geleden in Zaventem. We stonden aan te schuiven voor het vliegtuig. Toen Wim en jawel, ikzelf (wie had dat kunnen denken), uit de rij geplukt werden voor een fouilleerbeurt. Ik kan u verzekeren, het was niet met zachte handen. Maar uiteindelijk waren we clean en mochten we toch mee vertrekken.
Na een lange vlucht waren we blij de andere kant van Europa te mogen betreden. We kropen al vroeg ons bedje in want de volgende dag stonden er heel wat spectaculaire meetings op het programma.
De volgende ochtend begon zeer vroeg! De eerste maart is hier een reden om te feesten. Ze roepen dan de lente toe. (Even tussen haakjes, door al de sneeuw en de koude denk ik niet dat het gewerkt heeft.) Dit betekende dat er 's nachts heel veel lawaai onder ons raam was, dus de nacht verliep zeer woelig.
We stapten 's morgens richting de school. Hier werden we zeer (lees letterlijk en figuurlijk) WARM ontvangen in de school. De shock was zeer groot, toen we een kijkje namen binnen de klassen. Alles is hier enorm klein, en met zeer weinig middelen bereiken ze mooie resultaten. We zijn wel blij dat de spulletjes die ze bij ons gekocht hebben, voor hun echt heel functioneel gebruikt worden.
Nadien gingen we naar de "babes", Wim zag dit helemaal zitten, voor een samenwerking tussen robotten, auti's en adhd'ers. Hier werd onder andere getest hoe leerlingen reageren in bepaalde situaties door middel van 3D-simulaties. Ze werden geconfronteerd met hun eigen angsten (ik, als proefkonijn nu ook met die van mij) en hoe ze dit kunnen aanpakken. Dit was een enorm goede en vooral leerrijke ervaring. Ook hadden ze een robothuisdierdinosaurus. Dit om kinderen aan te leren wat kan en niet binnen sociale situaties. Bijvoorbeeld, als je de robothuisdierdinosaurus slaat, begint hij gaan te wenen en loopt hij weg van jou. Ben je daarentegen heel lief tegen hem, dan komt hij naar je toe en knort hij tevreden.
's Avonds hebben we nog een sightseeing gedaan door de stad. Dit was wel moeilijk met ZEER VUILE ramen. We verschieten wel telkens in wat voor verouderde gebouwen overgoten met een communistisch sfeertje de mensen hier wonen. Wij mogen onze handjes al kussen met een studio eens je dit gezien hebt.
Tijd nu voor een slaapmutsje en hopelijk komt de vuilkar deze nacht niet voorbij.
Gooooooooooooooooooooooogniiiiiiiiight!
Veerle
P.S: Hieronder nog een video van een ander project van het Robotinstituut dat we bezochten. Dit gebeurde in samenwerking met, jawel: ons Belgenlandje!
donderdag 24 februari 2011
Voorbereiding ten top
De voorbije maanden zijn niet echt gemakkelijk geweest in het project. De website werd gehackt. Het materiaal werd gered, maar de veiligheid van de website werd sterk in vraag gesteld. Ook de toekomst van de website riep vraagtekens op. Valorisatie van het project is hier in België erg belangrijk en dus ook ons stokpaardje. Het is een voorwaarde om de resterende projectsubsidie te ontvangen. En uiteraard hadden we die toch graag op onze rekening zien verschijnen zodat we nog extra materialen kunnen aankopen voor onze auti-werking.
Na heel wat heen en weer gemail kwamen we er achter dat onze Italiaanse partners niet de mogelijkheden hebben de website in de toekomst verder te onderhouden. Een oplossing was dus meer dan nodig, en dan liefst een veilige, goedkope en duurzame oplossing. En die is er ondertussen! Onze nieuwe website werd geboren, met dank aan het gratis eTwinning platform dat steeds open staat voor allerlei Europese projecten.
Er is nog wat verfijning nodig en niet alle onderdelen zijn reeds operationeel, maar de grootste start werd genomen. En dat was nodig voor we naar Roemenië vertrekken. Het is immers de bedoeling om de andere partners ginder een eTwinning bad te geven en hen wegwijs te maken in de werking van de website zodat ook zij hun materialen overal kwijt kunnen.
Over Roemenië gesproken ...
Maandagochtend heel erg vroeg vertrekt een nieuwe delegatie leerkrachten naar de luchthaven om een reis naar Roemenië aan te vatten. Ons programma kan je raadplegen door op DEZE link te klikken. En uiteraard proberen we je via deze weg op de hoogte te houden van onze activiteiten.
Na heel wat heen en weer gemail kwamen we er achter dat onze Italiaanse partners niet de mogelijkheden hebben de website in de toekomst verder te onderhouden. Een oplossing was dus meer dan nodig, en dan liefst een veilige, goedkope en duurzame oplossing. En die is er ondertussen! Onze nieuwe website werd geboren, met dank aan het gratis eTwinning platform dat steeds open staat voor allerlei Europese projecten.
Over Roemenië gesproken ...
Maandagochtend heel erg vroeg vertrekt een nieuwe delegatie leerkrachten naar de luchthaven om een reis naar Roemenië aan te vatten. Ons programma kan je raadplegen door op DEZE link te klikken. En uiteraard proberen we je via deze weg op de hoogte te houden van onze activiteiten.
woensdag 19 januari 2011
Materialen
Visualisations
View more presentations from Comenius Sint-Janshof.
Step by step schemes
View more presentations from Comenius Sint-Janshof.
maandag 17 januari 2011
Resultaten tot nu toe
We zijn al vaak op stap geweest, werden al veel vervangen en moeten nu ook nog melden dat onze website gehackt werd. Levert Comenius dan nog wel iets op?
Even bewijzen dat dit zeker zo is!
Ons projectdagboek zijn we zeker niet kwijt. Voorzichtig als we zijn wedden we niet op 1 paard en hebben we ons eigen dagboek bewaard. Neem alvast HIER een kijkje om eens te neuzen in onze activiteiten.
We produceerden al een pak materiaal. We hebben uiteraard ook hiervan een backup ter beschikking. Neem gerust een kijkje tussen:
Even bewijzen dat dit zeker zo is!
Ons projectdagboek zijn we zeker niet kwijt. Voorzichtig als we zijn wedden we niet op 1 paard en hebben we ons eigen dagboek bewaard. Neem alvast HIER een kijkje om eens te neuzen in onze activiteiten.
We produceerden al een pak materiaal. We hebben uiteraard ook hiervan een backup ter beschikking. Neem gerust een kijkje tussen:
- onze fiches in het Nederlands en het Engels.
- onze presentaties in het Nederlands en het Engels.
Op de website schreven we ook enkele artikels en we hebben al een rijke verzameling aan foto's.
Tot slot delen we met alle plezier onze programma's van de meetings. Zo zie je wat we ter plaatse beleven.
Over hacking en andere vorderingen
Een pak materiaal is klaar om te posten, foto's zijn in de maak en ook een pak materiaal was al beschikbaar op de website. Iedereen enthousiast uiteraard want we hadden serieuze vorderingen gemaakt met ons project. De technische kwesties waren opgelost en het geheel begon er stilaan uit te zien zoals we het graag hadden. Zelfs de Turkse regering had de blokkade op Youtube opgeheven, als was dat vermoedelijk niet helemaal bedoeld om in onze gunsten te vallen. Toch hielp het ons alweer een serieuze stap vooruit.
En toen kwam de 'hacker'. Het nieuwe jaar 2011 begon met de vaststelling dat onze Comenius website gehackt werd. Alle data is odnertussen terug zichtbaar, maar de site kan niet meer bewerkt worden. Dat wil zeggen dat we niets meer kunnen toevoegen en ons werk alweer stil ligt. Frustrerend hoor!
Ondertussen blijven we maar vertalen, foto's nemen, filmpjes maken en zo meer, zodat we alle materiaal ter beschikking hebben tegen de dag dat er een oplossing uit de bus komt voor ons probleem. Al mag de oplossing nu wel snel komen, want ons project loopt dit jaar af en we moeten dan uiteraard een resultaat kunnen voorleggen.
In een volgend bericht krijg je wat meer informatie over het materiaal dat tot nu toe te vinden is en de activiteiten die we al achter de rug hebben. Maar eerst toch nog een beetje promotie!
En toen kwam de 'hacker'. Het nieuwe jaar 2011 begon met de vaststelling dat onze Comenius website gehackt werd. Alle data is odnertussen terug zichtbaar, maar de site kan niet meer bewerkt worden. Dat wil zeggen dat we niets meer kunnen toevoegen en ons werk alweer stil ligt. Frustrerend hoor!
Ondertussen blijven we maar vertalen, foto's nemen, filmpjes maken en zo meer, zodat we alle materiaal ter beschikking hebben tegen de dag dat er een oplossing uit de bus komt voor ons probleem. Al mag de oplossing nu wel snel komen, want ons project loopt dit jaar af en we moeten dan uiteraard een resultaat kunnen voorleggen.
In een volgend bericht krijg je wat meer informatie over het materiaal dat tot nu toe te vinden is en de activiteiten die we al achter de rug hebben. Maar eerst toch nog een beetje promotie!
dinsdag 4 januari 2011
Fences: structuur op je bureaublad
Het resultaat van een namiddag zwoegen en zweten mag gezien worden vind ik zelf!
Er zijn 2 video's klaar die beschrijven hoe je het programma Fences moet installeren en hoe je het moet gebruiken.
Fences verdeelt je bureaublad in kleinere vensters. Deze vensters kan je een titel geven. In deze kleinere vensters kan je al je bestanden en snelkoppelingen ordenen. Ideaal voor wie wat meer structuur in de chaos nodig heeft!
Er zijn 2 video's klaar die beschrijven hoe je het programma Fences moet installeren en hoe je het moet gebruiken.
Fences verdeelt je bureaublad in kleinere vensters. Deze vensters kan je een titel geven. In deze kleinere vensters kan je al je bestanden en snelkoppelingen ordenen. Ideaal voor wie wat meer structuur in de chaos nodig heeft!
Abonneren op:
Posts (Atom)