Dinsdag:
Rijden, vliegen, de (propvolle) bus, de trein. Moe maar voldaan kwamen we aan in het hotel.
Woensdag:
Bij het ontbijt werpen we wat blikken in het rond. We ontdekken Corina, de Roemeense partner en Anne en Orla uit Ierland. Een pak mannen met één dame erbij blijken de Turkse collega's te zijn.
Om 8.30 haalt Sara ons op in het hotel en zijn we klaar voor de eerste nieuwe indrukken.
En die eerste indrukken zijn heel anders dan hetgeen we gewoon zijn. Geen sprake van buitengewoon onderwijs in Italië. Het is al inclusie wat de klok slaat. We maken kennis met de website die we gaan vullen, met de partners, met de gastschool.
In de gastschool horen we dat een groep bestaat uit 44 leerlingen waarvan er 4 een handicap hebben. Voor deze groep staan 3 gewone leerkrachten, 1 speciale support leerkracht en 2 pedagogen. Kinderen met een handicap hebben constant begeleiding in de gewone klasgroep en gaan voor sommige onderwerpen en trainingen uit de groep. De grote groep wordt altijd opgesplitst in 2 kleinere groepen van 22 tot 22 kinderen. Dresscode: fletsblauwe schort voor leerlingen en leerkrachten.
Na de formele meeting hebben we nog een hele avond gevuld met informele uitwisseling, hoofdzakelijk met de Roemeense collega. Blijkt dat het Roemeense systeem heel nauw aansluit bij het onze. De Turkse collega's waren we even kwijt voor de rest van de avond en de Ierse collega's aten liever wat later.
Moe maar voldaan, na nog een portie pasta en pizza komen we aan in het hotel, proberen we de internetverbinding aan de praat te krijgen voor een kort verslag, maar besluiten we dat we toch doodop zijn en dat de foto's voor een andere sessie zullen zijn.
We zijn goed gestart beste collega's en we zullen hier een leerrijk verblijf hebben de verdere dagen! Tot gauw!
Joke, Ragna en Inge
P.S: Caroline, de vertaling zie ik niet meer zitten na een dagje Engels.
