Een dag vol leuke verrassingen

Nadat we gisterenavond weer aangekomen waren in het hotel vonden we het wel de moeite waard om over te gaan tot een nachtspel.  Dat hadden we immers nog niet gehad tijdens ons project!  Doel van het spel: Zoek de portefeuille van An.  Hierbij schakelden we volgende medespelers in: de kamergenoten Caroline en Inge, An zelf en het personeel van hotelbalie (een rijpe 70-jarige).  Vermits we er niet in slaagden dit doel te bereiken besloten we over te stappen op een ander level: organiseer reispapieren voor An en voorkom misbruik van verdwenen documenten.  Hierbij hadden we andere medespelers nodig.  We konden rekenen op Google, DOCstop, CARDstop, de Italiaanse partners, Marc en het Belgische consulaat in Bologna.  Omdat we volop voor de overwinning wilden gaan begonnen we de dag erg vroeg met een ontbijt om 6.45 uur.  Daar kregen we echter een ongelooflijke voorzet die ons recht naar ons doel leidde: de ontbijtzaal was niet gekuist, dus de portefeuille lag nog steeds waar we hem hadden achtergelaten: onder de ontbijttafel.  Dan maar over naar het echte programma van de dag!

Voor dag en dauw namen we de trein naar Bologna om aan de universiteit een gesprek aan te gaan met professor Angelo Errani, dé specialist wat betreft 'special needs education' in Italië.  Hij vertelde vol lof over de meerwaarde van inclusie.  Vroeger werkte men in Italië ook met scholen voor buitengewoon onderwijs.  Deze grote scholen waren ingericht per type handicap en lagen verspreid over het ganse land.  Leerlingen konden niet anders dan er op internaat gaan omwille van de afstanden.  In 1977 is men overgschakeld op inclusie.  Per 40 leerlingen zijn er 3 leerkrachten en 1 special needs leerkracht.  De leerlingen worden vaak verdeeld in 2 groepen van 20 leerlingen en er zijn dan telkens 2 leerkrachten die een groep begeleiden.  Op deze manier moet het bij ons ook wel lukken dachten we, maar we vermoeden dat de plannen rond leerzorg niet echt in deze omkadering voorzien.
Tussendoor dachten we even gauw koffie uit de universiteitsautomaat te halen vermits ons nachtspel en het vroege opstaan toch wel sporen nalieten.  Italiaans blijkt niet onze sterkste kant te zijn, want we zijn erin geslaagd om na een foute koffiekeuze het toevoegen van wat warm water volledig te laten mislukken met een eigenaardig resultaat in de automaat tot gevolg.  Maar goed, we hadden iets bemachtigd dat op koffie leek!
Na het debat met de professor zorgden de Italianen ervoor dat de man in kwestie ook een beetje zicht kreeg op het project.  Een babbeltje over de Belgische situatie leerde ons dat de man familie had in België en hij dus eigenlijk wel wat op de hoogte was van het Belgische onderwijssysteem.  Na onze babbel gingen we nog even op pad om de honneurs waar te nemen op een congres waar een andere professor graag even de handjes wilde schudden.  Ondertussen konden we een hapje mee eten van het congresbuffet.
Op onze terugweg richting station stopten we voor een troostprijs: An trakteerde het spelteam op een ijsje.  Perfect wat we nodig hadden.  We wierpen nog een snelle blik op enkele Bolognese architecturale schoonheden en besloten zaterdag onze reis af te sluiten met een grondigere studie.  Op de trein eiste de korte nacht zijn tol en vielen de ogen even toe.  Aangekomen in Rimini was het opfris-, blog- en fototijd.  Fris en monter zoeken we dadelijk een hapje eten in de buurt met hopelijk het vooruitzicht op een nacht met iets meer uren slaap dan de vorige!