Huisdierrobotdinosaurus

Hey collega's,

Hier al een klein nieuwsberichtje over onze educatieve trip. En ja hoor, educatief is hij zeker al geweest. Ik zal jullie eens op de hoogte houden, want met al die technologische snufjes hier, moet je snel mee zijn.

Het begon allemaal twee dagen geleden in Zaventem. We stonden aan te schuiven voor het vliegtuig. Toen Wim en jawel, ikzelf (wie had dat kunnen denken), uit de rij geplukt werden voor een fouilleerbeurt. Ik kan u verzekeren, het was niet met zachte handen. Maar uiteindelijk waren we clean en mochten we toch mee vertrekken.

Na een lange vlucht waren we blij de andere kant van Europa te mogen betreden. We kropen al vroeg ons bedje in want de volgende dag stonden er heel wat spectaculaire meetings op het programma.

De volgende ochtend begon zeer vroeg! De eerste maart is hier een reden om te feesten. Ze roepen dan de lente toe. (Even tussen haakjes, door al de sneeuw en de koude denk ik niet dat het gewerkt heeft.) Dit betekende dat er 's nachts heel veel lawaai onder ons raam was, dus de nacht verliep zeer woelig.

We stapten 's morgens richting de school. Hier werden we zeer (lees letterlijk en figuurlijk) WARM ontvangen in de school. De shock was zeer groot, toen we een kijkje namen binnen de klassen. Alles is hier enorm klein, en met zeer weinig middelen bereiken ze mooie resultaten. We zijn wel blij dat de spulletjes die ze bij ons gekocht hebben, voor hun echt heel functioneel gebruikt worden.

Nadien gingen we naar de "babes", Wim zag dit helemaal zitten, voor een samenwerking tussen robotten, auti's en adhd'ers. Hier werd onder andere getest hoe leerlingen reageren in bepaalde situaties door middel van 3D-simulaties. Ze werden geconfronteerd met hun eigen angsten (ik, als proefkonijn nu ook met die van mij) en hoe ze dit kunnen aanpakken. Dit was een enorm goede en vooral leerrijke ervaring. Ook hadden ze een robothuisdierdinosaurus. Dit om kinderen aan te leren wat kan en niet binnen sociale situaties. Bijvoorbeeld, als je de robothuisdierdinosaurus slaat, begint hij gaan te wenen en loopt hij weg van jou. Ben je daarentegen heel lief tegen hem, dan komt hij naar je toe en knort hij tevreden.

's Avonds hebben we nog een sightseeing gedaan door de stad. Dit was wel moeilijk met ZEER VUILE ramen. We verschieten wel telkens in wat voor verouderde gebouwen overgoten met een communistisch sfeertje de mensen hier wonen. Wij mogen onze handjes al kussen met een studio eens je dit gezien hebt.

Tijd nu voor een slaapmutsje en hopelijk komt de vuilkar deze nacht niet voorbij.

Gooooooooooooooooooooooogniiiiiiiiight!
Veerle

P.S: Hieronder nog een video van een ander project van het Robotinstituut dat we bezochten. Dit gebeurde in samenwerking met, jawel: ons Belgenlandje!