Een Eindeloze Missie.....

De wasmand puilt weer uit en de camera's worden al gedownload, de eerste souvenirs zijn overhandigd en de post (inclusief de digitale) is ook beantwoord. We zijn terug thuis en dit betekent dan ook terug naar de realiteit.

DUS... geen Nutella-ijsjes meer of tussendoor eventjes naar het zeezicht om diep adem te kunnen halen. Ook niet meer drie, of zelfs maar proberen vijf talen door mekaar te praten. Gedaan van het vliegtuig op de trein te stappen, vervolgens naar de bus te rennen, een taxi in te springen en dan je stevige wandelschoenen aan te trekken om dan nog een paar kilometer te stappen!

Het waren zeker en vast boeiende dagen. Italië heeft zich zeker en vast educatief blootgegeven. Als sinds de jaren 70 geen buitengewoon onderwijs meer en er bestaan zelfs geen psychiatrische instellingen voor jongeren meer. Dat laatste vonden we nog 'vreemder'! Of hebben we dit misschien niet goed begrepen? Medicatie op school? Nog niet echt van doen gehad? Uhm, uhm???

Tijdens een Comeniusproject heb je het voorrecht om eens bij een ander te mogen rondneuzen. Om je blik te mogen verruimen en ideetje te mogen sprokkelen. Het zit hem soms in heel kleine dingen die je brein weer een 'boost' geven. Zelfs bij het verorberen van een groot stuk pizza of een zoete ontbijtkoek kan er soms een lichtje gaan branden.

Toch geeft Comenius geen pasklare antwoorden. Het brengt wel mensen uit de onderwijswereld samen. Met in de hoop dat ze proberen iets te doen met hetgeen dat ze samen ontdekken. Maar samen reizen doorheen het enorm gedifferentieerde educatieve landschap is niet altijd evident en onderweg kom je toch wel regelmatig een hindernis tegen. Soms kan je dan gelukkig terugvallen op de ervaring van andere reisgenoten. Het gebeurt ook wel eens dat jij blijkt degene te zijn waar anderen hulp aan vragen.

In je eigen school is het werk dan ook nooit af. Er zal altijd wel iets zijn dat we moeten anders proberen te doen, aanpassen, verbeteren, innoveren, aanvullen, opstarten, invoeren, testen, integreren, evalueren, verwerken, optimaliseren,.... Een eindeloze lijst van werkwoorden die in thuishoren in het educatieve woordenboekje.

Je deelt dan ook veel in een Comenius-project. En het gaat er niet altijd over rozengeur en maneschijn. Er zijn soms wel eens mensen die ook wel kritische opmerkingen geven en je proberen te doen inzien dat wat jij een goede aanpak vindt wel eens anders ook zou kunnen of mogen. Kritiek krijg je zeker! Je mag er van op aan dat de Belgische aanpak in een Comenius-project niet altijd door iedereen wordt geapprecieerd. Het is meestal het Nationaal Agentschap die hier ons op blijven wijzen!

In een Comenius-project zijn er voorstanders en tegenstanders. Je komt overal mensen tegen die staan te springen om samen de kar te trekken. Maar evenzeer mensen die even liever op de rem willen gaan staan. Zij kijken de kat uit de boom en wachten liever af. Dat hoort er bij omdat dit je in het onderwijs nu net niet over een nachtje ijs kan en mag gaan. Berekende risico's nemen is nu eenmaal de veiligere optie om iets tot een goed einde te kunnen brengen.

Toch hebben we veel gemeen. In ieder land droomt men van een school waar het goed is om samen te werken en leerlingen iets bij te brengen dat voor de rest van hun leven hen mag en kan bijblijven. Een missie die nooit eindigt..... of om dan toch te mogen eindigen met een enkele wijze educatieve woorden van B.F. Skinner: 'Education is what survives when what has been learned has been forgotten'.


P.S.: Voor ons (Lut, Ilse en Caroline) was het een onderwijs-reis die ons naar vele plekken bracht. Eén bijzonder plekje (eentje met stip en heel veel sterretjes) waar we even samen stil waren, was hoog boven de wolken in San Marino (!) terwijl de zon onderging! De'La Dolce Vita'-attitude en de Italiaanse zon hebben we ook uitgepakt! Nu ze nog proberen vast te houden in de komende donkere en koude herfst- en wintermaanden!