vrijdag 22 oktober 2010

Stallie, doe iets!

Zo begon de laatste meetingdag in Turkije.  De vermoeidheid slaat toe waardoor de domste dingen, zoals het openen van de deur naar de toiletten, niet meer lukken.
Alweer stapten we op ons busje voor een stevige reis naar Manisa.  Daar bezochten we een centrum voor autisme: OCEM.  Je kan het centrum vergelijken met een klein dorpje.  In een weidse vlakte tussen enkele bergen staan enkele gebouwen.  In deze gebouwen vinden we een veelheid van zaken terug: kleuterklassen, lokalen voor 7- tot 15-jarigen, werkateliers voor 15-plussers.  Verder zagen we ook een serre, een voetbalveld, een sporthal in aanbouw, een aula, ...  Het hele centrum kwam tot stand door (dit klinkt onvoorstelbaar, ik weet het) Caritas International.  De katholieke organisatie financierde een moslim organisatie.  Mooi gebaar toch, niet waar?  Een andere weldoener is Mehmet Okur, een Turks bekend basketbalspeler.

Op het terrein liepen ook enkele honden en katten rond en werkte men met paarden.  Ook een zwembad behoorde tot de standaarduitrusting.  We bezochten een hout-metaalatelier waar men allerlei zaken fabriceerde gemaakt van resten.  Recyclage is een steeds weerkerend thema in dit centrum.  Verder werden ook hier alweer de plastic schoenbeschermers gemaakt die in de hele regio op veel plaatsen gebruikt worden.
Na de heel erg interessante rondleiding keuvelden we nog wat na bij uiteraard een tasje Turkse thee.  Daarna weer de bus op richting Manisa centrum voor een echte Turkse Kebap.  De onze lijkt er niet eens op van ver!  Nog even de lokale winkeltjes bezoeken en dan alweer de bus op voor de terugrit naar het hotel.
In het hotel werden we opgewacht door collega's van de gastschool aangevuld met enkele oud-collega's: Bülent en Mahmut.  Ze vergezelden ons tijdens het diner en leerden de groep enkele Turkse dansen aan.

En zo eindigde de laatste meetingdag.  Morgenvroeg staat er hopelijk alweer een busje of iets dergelijks op ons te wachten zodat we op de luchthaven geraken.  Om 7 uur vatten we de terugreis aan, een pak ervaringen en indrukken rijker.  Merhaba Turkije!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten