Dag 1 van het officiële programma zit er op! En we hebben al heel wat gezien, geroken, gevoeld, geproefd en geobserveerd. Eenmaal op de bus met de juiste chauffeur, begonnen we er aan! Na een avontuurlijke (soms dachten we even dat de bus het zou begeven!) rit doorheen het heuvelachtige landschap arriveerden we dan in Koprubasi Ataturk Primary School. De ontvangst was warm en heel hartelijk! Heel het lerarenkorps en vele leerlingen stonden ons op te wachten. De eau de cologne stroomde met de liters en we kregen al snel de eerste 'authentic' lokum te verorberen.
Allemaal heel enthousiaste gezichten en vooral nieuwsgierige blikken. Binnen de kortste keren hadden we de indruk dat het volledige dorp gemobiliseerd was om ons te verwelkomen. We kregen een school te zien waar we soms wel eventjes van schrokken. Om niet te zeggen dat het menig TAC'er een nachtmerrie zou bezorgen. Maar toch waren er weer zo van die heel bijzondere momenten. Een kleine greep uit het assortiment van Turkse onderwijs-impressies:
- 'special needs'-leerlingen zijn eigenlijk niet verplicht om naar school te komen. Ze worden wel enorm gestimuleerd om te komen!
- leerplicht tot 14 jaar! Wat daarna volgt dat is voor morgen!
- dat omwille van de onderwijshervorming de school momenteel heel wat leerkrachten mist om de school draaiende te houden. Maar de kinderen blijven wel komen!
- dat de kinderen ook hier hun schooluniform 'pimpen' met coole opstrijkprentjes of kanten boordjes. En sommigen dragen zelfs een das!
- dat in dit eerder bouwvallig ogende gebouw bijna ieder klaslokaal een 'clever-board' had. Over contrasten gesproken!
- dat ouders van 'special needs'-kinderen maandelijks een financiële bijdrage ontvangen zodat ze het belang inzien van onderwijs!
- dat de afstanden tussen school en thuis niet te onderschatten zijn!
- dat in ieder klaslokaal nog vele prenten van hun geliefde grote hervormer 'Ataturk' hangen.
- ....
Daarnaast zorgden onze Turkse gastheren (vele mannen in het straatbeeld, weinig vrouwen!) en vrouwen er voor dat we de lokale culinaire specialiteiten mochten proeven. We werden menig maal gefotografeerd en dit vooral door de leerlingen zelf! In de meeste klaslokalen werden we opgewacht met de grote glimlach op het gezicht. Werden we achtervolgd met vragen zoals 'Where are you from?' of 'What is your name?'. Kregen we kunstwerkjes overhandigd en zijn we nu ook gevrijwaard van het kwade door het zelfgemaakte armbandje met het beschermende 'evil eye' erin verwerkt.
Als kers op de taart werden we nog door enkele super enthousiaste leerlingen verrast met een mini gitaar concert! Het enthousiasme en de vreugde die daar in een klaslokaal te voelen was en dat vooral van de leerlingen kwam dat deed even de vermoeidheid vergeten.
Dus vandaag vonden we in het onherbergzame Turkije een bijzondere school terug waar kinderen vooral mogen thuiskomen. Het kinderrecht onderwijs wordt hier een heel warm hart toegedragen en ook al zal men pas het komende kalenderjaar weer pas de nodige krachten vinden toch blijven ze er hier nog steeds in geloven!
Ons bedje staat gespreid, we hebben al een keer het thermale water uitgeprobeerd en we gaan nu genieten van een welverdiende nachtrust die wordt opgeluisterd met het zalige rustgevende geluid van krekels! Maar de kans is groot dat we vanavond dus op menig Facebook-pagina te bewonderen zijn!! ;-)))
Geen opmerkingen:
Een reactie posten